[ 37 ]
We hebben gekozen
___
We hebben gekozen
voor barse betrouwbaarheid
want we hebben afscheid genomen
van suave omkoopbaarheid .
We hebben gekozen
voor gevaarlijk doorzien
want we hebben afscheid genomen
van geruststellend blindzien .
We hebben gekozen
voor geestdriftig leven
want we hebben afscheid genomen
van gedomperd overleven .
______________________
[ 38 ]
4 Vrouwen
in tijden van fascisme
__
We hebben enkel met mekaar getelefoneerd .
De student van 20
die ik zo aardig vond ,
helemaal anders dan de anderen
en die me veranderde
door z'n gesprekken
door het feit
dat hij bestaat
ik wist niet
dat liefde
iemand zo kon veranderen
we hebben mekaar
zelfs nooit 1 kus gegeven
dichter dan een meter bij mekaar gekomen
maar uw brandende ogen
waren mij voldoende
en ik word door de mollah veroordeeld
alleen omdat ik
mijn 18 jaar
niet wou wegsmijten
aan z'n broer van 52 .
Door u
mijn lief
zal ik niet huilen
niet om genade smeken ,
ze leiden me naar de zandplek ,
een kring van mannen
allen baarden
allen onintelligente ogen ,
in de put
tot mijn middel begraven
allen wanstaltige gezichten
allen een steen in hun hand
aangevallen door mijn moeder
in de steek gelaten door mijn vader
maar ik heb u gekend
mijn lief
ge zeidt me het land uit te vluchten ,
maar ik heb úw filosofie gevolgd :
' niemand wordt achtergelaten '
ik zal niet huilen
ik zal niet om genade smeken .
_____ _____ _____ _____
Ik betoog voor de gevangenis
opnieuw
en ik ben nu niet meer alleen ,
men heeft me eerst gedreigd
met het verlies van ons huis ,
dan van alles beloofd
en dan weer gedreigd
deze keer met het verlies van ons kind ,
en kijk we zijn met honderden ,
honderden vrouwen
die onze echtgenoten
onze mannen
opgesloten in de Rosestrasse 2-4
niet in de steek laten ,
m'n echtgenoot
m'n man
m'n lief
die me zo veranderd heeft ,
ik wist niet dat liefde
iemand zo kon veranderen ,
hij zei altijd
om me moed te geven :
<< Degene die zelfs maar 1 leven redt ,
redt de wereld . >>
Men heeft me uiteindelijk gedreigd
met een "ongeluk" :
' Een Joodse weduwnaar
geniet geen bescherming meer
en zal op de trein gezet worden .'
De treinen !
Een grote loden mantel
nedergedaald in Centraal-Europa
over de gemeenschap van mijn man . . .
een huiveringwekkende stilte . . .
en nu het 6de leger in Stalingrad
op het punt staat te kapituleren
gaan bij die laffe roofdieren hier
alle remmen losslaan .
Wij echtgenotes ,
vrouwen ,
lieven
zijn hier met honderden
om te steunen
onze echtgenoten ,
onze mannen ,
onze lieven
en we hebben afgesproken ,
wij Duitse vrouwen
geen van ons gaat weg
vóór onze echtgenoten
Joodse echtgenoten
- wat maakt dat in hemelsnaam uit ! -
onze mannen
onze lieven
vrijgelaten zijn .
De Gestapo omsingelt ons ,
ze zijn in staat
ons neer te knuppelen
af te maken
maar ik sta bij mijn man ,
aangevallen door mijn moeder
in de steek gelaten door mijn vader
maar ik heb u gekend
mijn lief
ge zeidt me het land uit te vluchten
maar ik heb úw filosofie gevolgd :
' niemand wordt achtergelaten '
ik zal niet huilen
ik zal niet om genade smeken
_____ _____ _____ _____
Ik ben m'n ouders ongehoorzaam
ik ben iedereen ongehoorzaam
maar ik wil bij hem zijn
hij is mijn man
mijn lief
de enige voor mij
hij heeft mij veranderd
ik wist niet
dat de liefde iemand zó kan veranderen
en ik ben ongehoorzaam
aan alles en iedereen
die me belet bij hem te komen ,
de toestand ziet er slecht uit ,
afgrijselijk slecht ,
mensen hangen uit hun ramen
of staan op hun balkon
zeer ongerust
naar de militaire kolonne te kijken
- er zouden 30 divisies
rond de hoofdstad zijn samengetroept -
plots , soldaten met megafoon
bevelen van uit hun voertuigen :
'van de balkons af ,
ramen dicht ,
iedereen binnen ! '
in 1 blok , op de laagste verdiepingen ,
zie ik enkelen
vrijheidsleuzen beginnen te scanderen
en er wordt
op hen geschoten
gebrul
het ene salvo na het andere
ik loop
ze schijnen niet op mij te letten
bijna aan het plein
het rumoer stijgt
ja
ik ben zwanger
en hij weet het nog niet
zal hij het accepteren
hij zál het accepteren
het plein
duizenden en duizenden betogers
vooral jongeren , studenten ,
daar het Vrijheidsbeeld
hij had me gezegd
dat hij er in de nabijheid zou zijn
spoed mij doorheen de massa studenten
allen gespannen
het leger zou dumdum kogels gebruiken
indrukwekkende rijen tanks wachten ,
hoe lang nog ?!
wat te doen tegen die mastodonten ?!
de barrikades zo . . . kwetsbaar
net lijk wij
net lijk het leven in mij
maar niet onze liefde
die moet onverwoestbaar zijn . . .
maar langs zijn kant ?!
hij was geïrriteerd
omdat ik
naar m'n ouders luisterde
nu niet meer
ik gehoorzaam hen niet meer
ik gehoorzaam de partij niet meer
ik zie hem
hij ziet mij
komt naar mij
omarmt me
' ge zijt gekomen !
ge zijt gekomen ! ! '
' ik ben weggelopen van m'n ouders
en . . . en ik ben zwanger '
hij omhelst me hevig
lang lang
' de kleine is toch van mij ? ! '
Ooh ooh ! ! ! !
z'n stomme humor weer
soms goed , soms . . .
ik trommel met m'n kleine vuisten
uit alle macht op z'n brede borst
maar hij lacht uitbundig
en omhelst me terug . . .
dan weer ernstig ,
die plotse schommelingen
waarvoor hij gekend is :
ge moet hier weg ,
de 1ste minister heeft het pleit verloren ,
geen omwenteling zoals in de Soviet-Unie ,
de kommandant van de tankdivisie
die ons heeft omsingeld
is een neef van de partijvoorzitter ,
het Staand Komitee van het Politburo
is tot een besluit gekomen :
ze gaan ons aanvallen
het wordt een slachting . . .
een bloedbad . . .
meer dan 10.000 zullen . . .
ik . . . het mag niet gebeuren . . . '
het geluid van de tanks overstemt alles
ze rukken op
en de mitrailleurs spuwen
en blijven spuwen
hun dum dum kogels
duizenden studenten uiteengereten
op het Tien An Men plein
's ochtends
5 . 26
het Vrijheidsbeeld valt
aangevallen door mijn moeder
in de steek gelaten door mijn vader
maar ik heb u gekend
mijn lief
ge zeidt me het land uit te vluchten
maar ik heb úw filosofie gevolgd :
' niemand wordt achtergelaten '
ik zal niet huilen
ik zal niet om genade smeken
_____ _____ _____ _____
Ik heb een slechte
een barslechte moeder gehad
en m'n vader heeft me in de steek gelaten
karma
ik ben haar durven ontsnappen
door mijn man
mijn lief
hij heeft mij veranderd
ik had nooit gedacht
dat de liefde iemand zo kon veranderen
dus
ik wil met hem meegaan
mijn lief
zelfs tegen zijn uitdrukkelijke wens in
met hem en met die man
van de geheime organisatie
die zegt dat we hem
Jason
moeten noemen ,
linkshandig ,
met blond
aan de slapen grijzend krulhaar,
een oudere Charlton Heston uit 'El Cid' ,
als hij glimlacht
sluiten z'n oogleden half
net 2 halve maantjes ,
veel ouder dan mijn man
maar met een zelfde soort knapheid ,
een integere knapheid ,
en mijn man lijkt in mijn ogen
op Brad Pitt
en ik zal heel m'n leven bij hem blijven .
<< M'n vrouw en ik
willen m'n moeder redden . >>
<< Ja , ik haar ook . >>
voeg ik er beheerst en resoluut aan toe .
Voelde ik me maar zo kalm .
<< M'n schoonmoeder
- m'n bonusmoeder -
is helemaal anders dan m'n . . .
niet te vergelijken met
m'n biologische moeder . >>
M'n man kijkt me dankbaar aan .
De soort blik
waar een vrouw alles voor geeft .
<< M'n vrouw en ik
zijn verschrikkelijk geschrokken
van het tegen de borst stotend gedrag
van sommigen van het personeel ,
sadistisch misbruik makend
van die misdadige lockdown maatregelen ,
dat is niet meer schrijnend
maar walgelijk , abject .
We mochten haar maar even zien ,
achter glas ,
even ,
ze begreep het niet
ze dacht werkelijk dat ze gestraft was ,
dat we niet meer om haar gaven ,
dat we niet meer van haar hielden ,
ze was in paniek ,
geterroriseerd ,
ik wil niet dat ze met die gedachte
in eenzaamheid sterft . >>
<< Er is ook véél te weinig personeel ,
wat het gedrag van sommigen
helemaal niet goed praat . >>
De man Jason
- is dat z'n echte naam ?-
legt uit
dat dit 'après nous le déluge' beleid ,
die degeneratie
het voordeel biedt
dat z'n organisatie
- hij spreekt het telkens respectvol uit :
'De Organisatie' -
in dit specifiek rusthuisdossier
zelfs geen korruptiegeld moet gebruiken :
<< de beveiliging is zo inkompetent
dat ze als onbestaand kan beschouwd >> ,
hij voegt er echter aan toe :
<< shit happens ,
maar dit rusthuisdossier ,
-jullie moeder -
en ja ,
we mogen nooit onderschatten ,
maar het zal een in- en uitstappen zijn ,
ongemerkt ,
ze zal door de Organisatie
zelfs uit hun archief
en alle bestanden van dit land
verwijderd , verdwijnen ,
niet traceerbaar ,
een onvindbare ,
dus
veel veiligere ,
een veel meer beschermd iemand . . .
Want
een no-persoon .
Veilig
want
niet zichtbaar voor de staat ,
de staat die haar zou moeten beschermen ,
wie had zoiets
nog maar 2 jaar geleden kunnen denken . . .
Dus ,
we hebben alles goed voorbereid ,
meerdere malen in geoefend ,
het zal allemaal goed verlopen
op voorwaarde dat we altijd kalm blijven ;
de Organisatie staat op sommige gebieden
verder dan deze de facto dictatuur ,
ook op technisch gebied .
Eens bevrijd brengen we uw moeder
in 1 ruk naar het Vrijheidsland ,
daar
géén
sociaal kredietsysteem ,
vaccinatieplicht ,
lockdowns ,
avondklokken ,
klimaat onderdrukking ,
meningsmisdaden ,
daar
wél
echt geld ,
echte veiligheid ,
echte meningsvrijheid ,
echte verkiezingen ,
en daar ook . . .
echte begrafenissen ,
daar kunnen nabestaanden
de begrafenis van . . .
een geliefde persoon wél bijwonen . >>
Ik denk dat hij in zijn gedrevenheid eerst
' van een moeder ' wou zeggen .
<< Daar een Vrijplaats ,
onbekend , onvindbaar
zelfs voor mij ,
een no-plaats ,
maar we geven op een bepaalde plek
een afgesproken teken
en mensen van de Vrijplaats
komen ons na kontrole
met een speciaal vervoer ,
een no-voertuig
ophalen ,
waarbij we niet weten waar en hoe naartoe ,
maar een plaats veel beter dan het rusthuis
en jullie zullen jullie moeder
zoveel kunnen bezoeken als jullie willen .
Jullie wens
is niet een óf óf
maar een én én situatie :
hier
een 'basis' behouden
daar
in het Vrijland
een tweede basis maken ,
niet ver van jullie moeder .
De geheimhouding ?
Waarom ??
Heel simpel:
worden we gevangen genomen
- ze weten de middelen
om iedereen te doen praten -
dan kunnen we niet verraden
waar uw moeder is . . .
ze zal er niet alleen zijn ,
er zijn daar ook andere slachtoffers ,
bijvoorbeeld coma patiënten ,
coma patiënten
die gingen vermoord worden
'om geen hardnekkige
therapeutische behandeling
te blijven toepassen' . . .
-' hardnekkige ' ! - . . .
bij allen is de toestand
dáár
beter dan ze was
hiér . >>
<< Ze profiteren ervan , >>
zegt m'n man verbitterd ,
en dan , verbeten :
<< Ze profiteren
van die onnodige lockdownregels ,
we zien ze elke maal achteruitgaan ,
we moeten achter het venster blijven
en ze begrijpt het niet ,
het is gruwelijk ,
het is als in een dystopie . >>
<< Ja ,
voor mij hetzelfde ,
elk uur dat ze daar zit
is er 1 teveel ,
onverdraaglijk ,
ik voél gewoon
dat ze moet bevrijd . >>
<< Ja , wie had dat
nog maar 2 jaar geleden
voor mogelijk geacht , >>
beaamt beheerst maar nadrukkelijk Jason
<< we hebben allemaal gelezen
van de jaren 30 ,
maar
het begin ervan
nu
zélf
meemaken ,
dat is nog helemaal iets anders :
de immense lafheid van de massa
en
dus
de immense wreedheid van de massa . . .
ze zíjn in staat
ons ongevaccineerden
op de treinen te zetten ,
het is gewoon fascisme,
maar deze maal links fascisme ,
van demokratisch links
de degeneratie .
Fasces :
macht over leven en dood .
Fascisme :
een verstoring van de machtsevenwichten ,
geen tegenmacht meer .
Dodelijk . >>
<< We willen haar uit dat vervloekt rusthuis ,
waar er inderdaad
meer en meer doden vallen ,
we willen haar redden .
We laten niemand achter . >>
Mijn man ,
zeer kordaat gezegd ,
en het komt uit zijn hart ,
en weer die ogenschijnlijk eenvoudige ,
maar zo machtige , zo magische zin
waar ik zoveel van hou :
'we laten niemand achter' .
Jason parkeert zijn onopvallende bestelwagen
niet ver van het rusthuis ,
hij geeft ons 2 halskettingen
met elk een triskel ,
identiek aan de zijne .
<< De cirkels en lijnen
die ik op ons gezicht smeerde
maken ons totaal onherkenbaar
voor hun drones en camera's,
dat is een bijkomende zekerheid ,
want deze triskelhangers
zorgen ervoor dat hun spionagetuigen
niet geïnteresseerd zijn in ons ,
hah , een de facto onzichtbaarheid dus ,
hun beruchte gezichtsherkenning :
schaakmat ! ,
ook ons busje is zo aangepast ,
dat wil zeggen , in theorie kunnen we
feitelijk onopgemerkt ,
als we ons
strikt
aan de verkeersregels houden
in 1 ruk tot in het Vrijheidsland geraken ,
en omdat we in Duitsland
nog snel mogen rijden ,
- voorlopig toch -
zal de rit een 8-tal uur duren ,
maar
nú
eerst :
uw moeder hieruit ! >>
Hij ademt diep in .
<< Dankzij ónze drone
weten we precies waar zij nu is :
in haar kamer
en helaas ,
uw vermoedens zijn juist :
dankzij de drone weten we ook
dat ze mensonterend mishandeld wordt ,
iemand van het onderhoudspersoneel ,
de drone heeft haar vandaag toch al wel
uit al hun bestanden gewist ,
maar zijn batterij is bijna leeg . >>
<< Tot in Vrijheidsland
is geen van ons veilig ,
nu , als het moet
schiet ik elke veiligheidsagent ,
elke soldaat neer
die ons onderweg wil tegenhouden
en mijn moeder hier terug wegsteken ,. . .
of erger . >>
Jason knikt grimmig .
M'n man kijkt me aan .
<< Gij blijft hier bij Jason's bestelwagen .
Als het verkeerd afloopt
rijdt ge zonder omkijken
naar ônze Vrijplaats hier . >>
Ik schud langzaam het hoofd .
<< Ik ga mee . >>
En ik glimlach :
<< Niemand wordt achtergelaten . >>
De 2 mannen glimlachen .
Ze lijken trots .
Naar het rusthuis .
150 meter
door struikgewas ,
we moeten geen hek over ,
had ons trouwens
niet tegen gehouden ,
het doet vreemd aan onze gsm's
-die Jason 'adjudants ' noemt -
voor alle zekerheid
hoewel Jason
er no-GSM's van heeft gemaakt
in het busje te laten .
Het rusthuis ziet er zo . . . rustig uit ,
haast idyllisch . . .
niemand te zien
en hopelijk wij ook niet .
<< Onze drone
zal de achterdeur hebben geopend . . .
normaal gesproken toch ,
zijn batterij moet bijna leeg zijn ,
maar in de Organisatie
leren we allemaal sloten te openen ,
dus . . .
zoals afgesproken verdeel ik nu
voor we binnengaan
de wapens ,
we hebben 2 pistolen en 2 Pulse tasers ,
hier 1 pistool voor u ,
en de taser voor Feniks . >>
Feniks ,
m'n oorlogsnaam
m'n vrijheidsnaam .
M'n man heeft voor Griffioen gekozen .
Jason maakte ons
vanaf het begin duidelijk
dat hij onze echte naam
niet wilde kennen .
<< Ikzelf heb 1 taser
en mijn Beretta . >>
Jason's Beretta
lijkt wel van zilver
en met insnijdingen draken voorstellend .
<< Jullie hebben er kort
maar intensief mee geoefend
en kunnen er goed mee overweg . >>
Mijn man en ik knikken bevestigend ,
ernstig , ons bewust van het moment ,
hij steekt zijn pistool in zijn schoudertas
ik mijn taser
in mijn heupholster onder mijn blouse .
Het doet vreemd en . . . beangstigend aan ,
maar ik ben vastberaden .
Grimmig .
Voor mijn man en mijn hartsmoeder ,
zij zijn de enige familie die ik heb .
Dat heeft Jason benadrukt :
'als ge wordt aangevallen ,
en ge trekt het wapen ,
gebruik het
of ge zijt verloren .
Gebruik het ! '
Een onopvallende achterdeur .
Deze gaat langzaam open .
En een drone kijkt ons aan .
Ik weet het van mijn man
die zich passioneert voor robots :
het is een Asimo ,
het laatste model ,
maar deze
heeft hefschroeven op zijn schouders ,
dat zal door de Organisatie zijn ,
dus ,
hij kan niet alleen 10 km per uur lopen ,
of sneller ?
maar ook vliegen ,
wat hij nu doet ,
zodat hij ons
ondanks z'n 1,5 meter
recht in de ogen kijkt .
Bevreemdend .
Volgens Jason
is het een no-robot
en kan hij bovendien ,
indien vereist
heel goed mimikreren .
Ik merk dat mijn man,
maar ik had niets anders verwacht ,
'verkocht' is ,
gefascineerd toekijkt .
Nu ,
hij líjkt schattig , . . .
<< Oh Asimo ,
uw batterij is bijna op ,
uw Kunstmatige Intelligentie
heeft teveel energie verbruikt . >>
Tegen mijn man en ik
noemde Jason het
KV
of
Kunst Verstand .
<< We weten waar de gevangene is ,
schakel u maar uit . >>
Maar Asimo schudt het brede hoofd ,
draait zich om ,
daalt neer ,
de hefschroeven vouwen toe
en glijden in zijn romp ,
hij loopt voor ons ,
leidt ons snel en geruisloos
door het rusthuis ,
<< Het personeel zit te kletsen
in de vergaderzaal . >>
Asimo kan ook praten !
En fameus denken !!
Een diepe aangename mannenstem .
<< In de wagen kunnen we u bijladen ,
spaar nu uw energie ,
we zullen desnoods gewoon stappen ,
en schakel u gedeeltelijk uit .
Het KV slorpt enorm veel energie op . >>
Maar Asimo schudt het hoofd .
<< Geen tijd ! >>
Het komt er nu krakend uit ,
de batterij lijkt inderdaad bijna op ,
maar waarom geen tijd ? !
De kamer van m'n bonusmoeder ,
m'n hartsmoeder ,
Jason opent de deur
gaat voor mijn man binnen
beiden blijven stokstijf staan
dan zie ik het ook
een zeer jonge onderhoudsman
is bezig
-grijnzend-
mijn moeder op het hoofd te slaan
niet hard genoeg
om haar bewusteloos te slaan
wel om haar veel pijn te doen ,
haar gezicht is blauw opgezwollen ,
dat krapuul moet al een tijdje bezig zijn
en iets zegt me
dit is niet de 1ste keer ,
hij draait zich om
lenig soepel
en blijft grijnzen
zonder angst
arrogant
Jason
springt nog voor m'n man op hem af ,
even razend als mijn man
maar Jason is in de 40
de smeerlap veel sneller
en hij stopt de aanval van Jason
met 2 , 3 flitsende vuistslagen naar het hoofd
Jason zijgt neer
mijn man wil hem aanvallen
maar bijna onzichtbaar snel
geeft het krapuul hem
een vuistslag in de maag
m'n man ook neer
en krijgt nog voor hij de grond raakt
nog 1 harde slag op het hoofd ,
ze hebben zelfs niet
hun pistool kunnen trekken
het krapuul komt op me af
met z'n mislijk makende grijns
verman u
trek de taser uit uw gordeltas
hij stopt
aarzelt 1 sekonde
en komt dan op me af ,
haal de trekker over
er gebeurt niets
nogmaals
de taser helpt niet
hij heft me op ,
met 1 hand
werpt me tegen de muur
hard
versuft
hij tilt me op
lost dan :
Jason is op hem gesprongen
maar
een goed geplaatste elleboogstoot
en Jason gaat weer neer
definitief lijkt wel
m'n man grijpt hem
probeert hem te wurgen
zijn specialiteit
maar 2 bliksemstoten in z'n plexus
doen hem kreunend wijken
en dan
een mawashi geri op de zwevende rib
hij is met z'n benen even razendsnel !
m'n man voorovergebogen
weerloos
klaar om afgeslacht . . .
ook nu
kan hij z'n pistool niet trekken ,
alles gaat veel te snel
ik moet de gang inlopen
vluchten
maar
uw filosofie
' niemand wordt achtergelaten '
spring naar de moordenaar z'n benen
omklem ze uit alle macht
hij valt niet
maar
belemmert hem
in zijn bewegingen
volhouden !
nog 2 stoten
naar de borstkas van mijn man
maar deze stapt grimmig vooruit
handen rond de nek van het krapuul
deze rukt de handen weg
probeert het tenminste
maar mijn man is nóg sterker
en ik hoor de nek breken .
De folteraar valt zwaar neer
de smeerlap , het krapuul
Jason kruipt weer recht ,
hij ook kan incasseren !
m'n man werpt een blik op mij ,
ik schud het hoofd
ik mankeer niets
hij stapt naar zijn moeder ,
dement ,
Lewy Body Dementia
maar ze herkent hem
weet dat hij gekomen is
haar gered heeft
hoeveel maal heeft ze daar
vergeefs op gehoopt
haar ogen stralen op
de vreugde dankbaarheid
ze omarmt hem
en ook mij herkent ze
even gelukkig even dankbaar
dezelfde omarming
ik ben een gelukkige , trotse dochter
een gelukkige , trotse echtgenote
Jason kucht :
<< Asimo heeft gemeld
dat er een ruimte is
boven het vals plafond ,
we kunnen het lijk van die gangster
daar verstoppen ,
hoe later ze het vinden hoe beter
maar daar
zal het eerder dan later zijn
en kunnen ze mogelijk
de connectie met jullie maken. . .
we nemen het lijk mee
met de bestelwagen
en begraven het
zo snel mogelijk
op een geschikte plaats ,
zijn adjutant en identiteitspapieren
die ,
al voor het vertrek met het busje
efficiënt vernietigen ,
Asimo kan die gangster
niet wissen uit de bestanden ,
niet definitief :
niet genoeg tijd
en het is geen lone wolf , helaas .>>
Iets flitst er door m'n hoofd :
<< Hoe komt het dat Asimo
niet is tussengekomen ?
Zijn er niet de 3 wetten van Asimov ?! >>
Jason grinnikt .
<< Helemaal niet .
Een dromer die Asimov ,
begenadigde schrijver , dat wel
maar KV ageert
naargelang het 'gevoed' werd . . .
of misschien beter :
geconditioneerd .
Als het geconditioneerd wordt
de helft van de mensheid
uit te roeien
- bv. om het klimaat te redden -
dan zal hij , of het dat proberen te doen .
Hij pakt moeiteloos
het lijk van de sadist op z'n schouder
- bijna zo sterk als mijn man ,
maar niet meer zo flitsend snel .
M'n man heeft het me vaak gezegd :
' op de eerste plaats :
de wil te vechten ,
the eye of the tiger ,
op de tweede plaats de snelheid .
Al de rest ,
kracht , uithoudingsvermogen , techniek ,
volgt op afstand .'
Hij neemt zijn ,
ónze moeder in zijn armen
klaar om uit het rusthuis te stappen
naar de bestelwagen ,
maar z'n moeder wijst naar de kast ,
dringt aan
dwingend
ik open de kast
en . . .
het wordt duidelijk waarom ze aandrong :
het portret van haar overleden man ,
. . . mijn hartsvader . . .
de goedheid zelve ,
mijn man goede ouders
ik slechte
karma
en ook karma
dat ze me direct
met open armen hebben ontvangen
me altijd
als hun eigen dochter beschouwd
ze omklemt het portret
pijnstoot in mijn maag :
het besef
de zekerheid
dat haar folteraar
haar er dikwijls
mee heeft gesard ,
wanhopig gemaakt , . . .
de gang in
Jason en mijn man met hun zware last
niemand te zien
ik sluit de deur van de folterkamer -
is er een ander woord ?
Asimo gaat voor .
Zullen we het halen ?
Aangevallen door m'n moeder
in de steek gelaten door m'n vader
maar ik heb u gekend m'n lief
ge hadt me gezegd
niet mee te gaan
het land te verlaten
maar ik heb úw filosofie gevolgd :
' niemand wordt achtergelaten '
ik zal niet huilen
ik zal niet om genade smeken .
<< 4 soorten fascisme bedreigen ons ,
zullen we het overleven ? >>
fluister ik .
Mijn man knikt instemmend ,
zijn blik . ..
jeugdig en gedreven zoals altijd
<< Het is een strijd op leven en dood .
Maar zoals de Fransen zo subliem zeggen :
' Mieux vaut mourir debout ,
que vivre a genoux ' >>
Ja ,
zal fascisme winnen , ? ! . . .
en zo ja , welk . . . ? !
M'n blik kruist die van Asimo ,
die me peinzend aankijkt ,
een onpeilbare blik .
_________________________
RICHARD BURLET