Evin gevangenis

 

 

 

 

 

[ 1277 ]

 

        Ergens schaterlacht een Sfinks

                              _____

    Langs de massaal bewaakte ingang ,

                    de enige toegang ,

   in hun door iedereen gehaat gevang ,

 het lugubere , kolossale folterkomplex ,

                              opgelet ,

              deze deuren van staal

             moesten zij dicht gaan . . .

                 vanaf dat moment

                        vroeg of laat

                     ik word ontdekt

                           ontwaard ,

            onomkeerbaar gekraakt

 door ontaard  medisch experiment ,

         dan door orgaanroof genekt ,

                     nog veel te traag

                      dood ingejaagd .

         In de muil van het gedrocht ,

                    hun moloch-god ,

                door de ingewanden ,

                   de kronkelgangen

 die onnatuurlijk ivoorblank glanzen ,

                           hier , daar 

                   op vloer , wanden

bloedsporen lijk meterslange slangen ,

     me dieper in het labyrint wagen ,

                             aarzelen . . .

                    maar toch wagen

      nu niet de tijd voor angsthazen ,

                    wéér dat aarzelen . . .

                    maar ik ruik haar ,

      daar haar cel , deur kwart open

                  heb haar gevonden

                 ik hoor 4 hartslagen

duw de gepantserde deur verder open . . .

        ik moet in mijn missie slagen .

  . . . Gelijk aan het spit een schaap :

 zij is aan handen en voeten gebonden ,

                         aan een staak ,

                                  naakt .

                   3 cipiers rond haar ,

                                  klaar

                 om haar te ' onteren ' ,

       ze doen enkel aan zelf-onteren ,

               striemen op haar huid ,

         ze hebben hun leren zwepen

                        reeds gebruikt .

                   Ik klauw met 1 haal

            de keel van de eerste door

                        half onthoofd

                            reeds dood ,

              door zijn bloed bespoten

           dus ben een tijdje zichtbaar

            maar ze zijn zo verschoten

             dat ik de tweede folteraar

                             zijn gelaat

     kan openklauwen , onherstelbaar

                   zijn hoofd gesloopt

                              snel dood ,

                     de derde bewaker

 begint uit zijn verbijstering te raken ,

   grijpt automatisch naar zijn wapen ,

      voel het : geen genadeloze doder

              meer onwillige meeloper ,

             dus met een vleugelzwaai

                  sla ik tegen zijn slaap ,

                      schedel gebroken ,

                   bijna , neergezogen ,

          hij is jong , nauwlijks 20 jaar :

        ooit zal hij terug kunnen lopen .

                      Haar touwen los ,

         de Iraanse vrijheidsstrijdster ,

                     help haar rechtop ,

de betovrend mooie Perzische krijgster

                 zij heft haar hoofd op ,

                                  schrik ,

                            herpakt zich

                           en mijn ogen ,

         mijn grote diepe indigo-ogen

                              kalmeren ,

                         kommuniceren ,

          verzekeren zwijgend een teken 

          van bevrijdingsmooglijkheden .

Op mijn rug , zij is soepel als een panter ,

                mijn okeren romppantser

        verschaft haar een goed houvast

                                      en

                   zij klampt zich vast

         aan mijn matzwarte halsband ,

overal bloed , maar al weer onzichtbaar

                                   maar

       nog helemaal niet ongenaakbaar ,

            als een deur of hek dichtvalt

     zijn we ondanks mijn grote kracht

                   jammerlijk verloren ,

                             reddeloos . . .

                          alles zinloos . . .

                        vooral eerloos

                                eerloos

           zulke smadelijke teloorgang . . .,

                      in de smalle gang

              een patrouille van 10 man

                          10 Pasdaran

                  zelfs voor mij teveel

                            Pasdaran . . .

                  stompzinnig wreed ,

          niet het minste mededogen

               en hun zware pistolen

               kunnen ook mij doden ,

    snel , celdeur achter ons gesloten ,

     geruisloos , ze kunnen ons horen ,

     een andere patrouille , ingesloten ,

          nog nooit zo acuut het gevaar

                                  maar

            het plafond net niet te laag

           om niet boven hun hoofden

                 te kunnen ontkomen ,

       verder

             door de weerzinwekkende

                                             martelgangen ,

    ik hou niet

                       van labyrinten

                                         lijk ingewanden ,

  ben 't omgekeerde van een minotaurus

         ik hou van de weidsheid haar kus

       eindlijk !

                           daar

                                    de grote binnenplaats

                      hun centraal areaal

                    ontmenselijkingskraal 

                                     maar

   overtrokken met netten van snijdraad ,

                       giftig , onbreekbaar ,

                       hier      daar      overal

                zwaarbewapende Pasdaran ,

            echter , die misdadige wachters

                              laffe slachters

            komen ons nog niet op 't spoor

   zelfs niet met kijkers voorbij infrarood ,

                                       maar

                                       maar

                                 zal ik haar

                 kunnen  laten ontsnappen 

                    kan zij ooit ontsnappen 

          haar bevrijdingsstrijd hervatten ,

        ik ben lijk een mens zonder armen ,

                  beter : verminkte handen

             . . . met veel rouw en trouw

                              heb ik leren

                    met m'n rechterklauw ,

                                 verbeten

                       met een mes eten

                   drinken uit een beker

                                    maar

          schrijven , schilderen , kreëren . . .

                      lijk een open wond :

                     penseel in de mond .

                Kolossale ingangspoort ,

                               halfopen

            voor een transportvoertuig

                              vergeven

                         van Pasdaran ,

            het rijdt de foltervesting uit ,

          plots

                            het alarm 

                                                    gegeven !

    het voertuig moet haastig achteruit . . .

                         doen ! voort ! !

                              de poort

                        bijna gesloten

   snel snel

                           1 meter nu

                                                       boven

                          het open dak

                      boven de hoofden

               van de gehate Pasdaran ,

                       1 hartslag te wild

     verlies m'n onzichtbaarheidsschild ,

                1 van hen " voelt " ons

               richt z'n geweer op ons ,

                       de poort dicht

                               maar

                       buiten geglipt ,

                 hij heeft ons gemist

                     nu de lucht in

                              gelukt

                   terug onzichtbaar

zelfs voor hun hitteraketten en radar

                      ongenaakbaar

    sneller , sterker dan een adelaar

                                  ik

                         half gelukt

                          fabrikaat ,

                       half mislukt

                          gemaakt ,

                       half gebaard ,

             griffioen als onthoofd ,

                met mensenhoofd ,

                 mogelijk een paar

             met leeuwin , tijgerin ,

                               maar

                     onvruchtbaar ,

                                en

                   met een sfinks ,

                       vruchtbaar

                             echter

      ik ben het laatste exemplaar

                _     _     _     _     _

      maar de Sfinks schaterlacht

          ik half mislukt fabrikaat

                   totaal mismaakt

            kijk , ik metamorfeer

    tot gevleugelde centaurleeuw

           ik krijg mijn armen weer

                         fabrikaat

                        mismaakt

                             maar

                ik ben er in gelukt

                ik , als enige gelukt

                         ik red haar

                       ik vlieg haar

             naar een schuilplaats

                   partizaanplaats

                       onzichtbaar

                    ongenaakbaar

                    onschendbaar .

 

                        Ontembaar .

        ________________