ETHIOPIA
[ 56 ]
Lied
voor de eerste dag
van het ware jaar nul
____
I
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Nieuw is de tijd , de wereld is herboren
Liefde verkozen ,
overwonnen het dode en het boze
Verdwenen
het buigen het kruipen en het morren
Verlost van angst en zorgen en morgen
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
De zachte nachtwind
wil zweven ten hemel
Woudnimfen bevrijden haar haar ,
vormt een nuptielen nevel
Op hun bespikkelde panters
lyrische Liefdes extases welgezind
Nieuwsgierig en driest
kiest mijn Mei het liefdesbewind
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Het ochtendgloren !
Kijk in het koren
Rond d'onervaren ,
zoetzoekende zoeners
zwansen
en
dansen
D'uitgelaten ganzen !
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
De morgen vloeit open
Bloeiende rozen
onthullen hun gloeiend blozen
Ontsluierd
als piepjonge zuivre bruiden
In het naakte licht
van het trillende Zuiden
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Met rosse kont
Gezond en rond
Plonzen en drijven , onder fonteinen
Fijne , dolle dolfijnen
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Op dit uur
Van vuur
Puur genot ,zotte zon !
Dobrend
toeven roepen snoeven snoepen
zoetzoenen
in onze dolle grolleton
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Voorbij noen
Duik erbij , toe griffioen ,
Zelfs uw schelmse schelpenhoed
Doet niet stoer , voel hoe koel
het schalkse water ons overspoelt
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Reigers en tijgers , pauwen ,
vrouwen met hyacinthen mouwen ,
beamen
In deze vreedzame
nog eenzame avond
tesamen
Zovele ooit gele bloemen
rood neergezweven
De wegen , de steden
niemand wil ze bloot vegen
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Anker uitgeworpen ,
speelkaarten opgeborgen ,
dra zon gezonken
Wijn flonkert ,
trotse mokkes ,
gezonden
door gezonde zonden ,
fokken ,
lonkend , monklend ,
d'luit betokklend
ons zinnedronken
Door minne beneveld
Gedichten gepreveld
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Zon moe , moe , slaap
Sterren zoet , zoet , zonder vaak
Blijf bij mij mijn blije Mei
Zij aan zij , beiden vrij
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
Verdwenen
het buigen
het kruipen
en het morren
Verlost van angst en zorgen en morgen
Nieuw is de tijd de wereld is herboren
Liefde verkozen ,
overwonnen het dode en het boze
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind
II
Ik zie haar in het ochtendgloren
niet te geloven
haar eindloos
kwasie achteloos bekoren
dit Minnekind
fijne
geile én reine
geheimenmeid
eenvoud
én
goud
behoud
altijd
een integre vrouw
wowvrouw
vrijheid
én
trouw
mijmring gezind
gezwind
bezingen beminnen
minnen
en
minne
minnevrouw
minnetrouw
mijn vrouw
ik weet
ik haar nooit zal kunnen zeggen
nog minder haar hóren zeggen :
' tussen ons , voor altijd voorbij ' .
Één ogenblik ,
neen géén fantasie
één moment van telepatie
snel
daar is
weer
de van al ouds gekende sensatie
ik wéét
dat zij het gaat zeggen
dat zij het exáct
zó gaat zeggen
en ik zal haar voor willen wezen
en het zal op m'n lippen blijven steken
ik wéét
zoals elke keer
zij zal het nét voor mij zeggen ,
maar
déze keer
op de eerste dag
van het ware jaar nul ,
blijft de sensatie duren
BLIJFT DE SENSATIE DUREN
zij kan nu kapteren
mijn gedachten
zij laat het toe
ik háár gedachten
kan lezen
zij en ik één wezen
werklijk wezen
één leven
één weten
één bewegen . . .
één moment
buiten
alle ruimten en tijden
dan . . . sluiten
zij sluit ze af
. . . had zij angst dat zou blijken
haar grote verlegenheid
niet ZO'N grote verlegenheid was
?
. . .
ik had zo graag
. . . dieper in haar . . .
aan haar
ín
haar
niets vals
. . . maar ze lacht schalks
ja . . .
dat is demokratie
gij
gij
alleen gij
beslist
wie mag leren
uw minneweten
wie mag lezen
uw diepste wezen
. . .
demokratie
antitirannie
demokratische telepathie
In haar harde bestaan
waar heldenverhaal
ik weet
ik nooit haar liefde zal kunnen weerstaan
nooit haar zal laten gaan
nooit
nooit
nooit
haar zal laten staan
Blijf bij mij
mijn blije Mei
beiden vrij
zij aan zij
gij
gij
alleen gij
Zingen en gemind en minnen en bemind
Alle dingen
Minnegezind .
III
Hier
in ons land
Libertasland
veilig
V V
|
|
V
door
ondoorgrondelijke mimikrie
V V
|
|
V
door
A N T I
depressie
hysterie
dementie
totale mentale
d
e
s
i
n
t
e
g
r
a
t
i
e
annihilatie
V V
|
|
V
door
demokratie-
telepatie
visie-
technologie
kwasiemagie
Hier
ieders verhaal
naakte bestaan
veilig
ook
voor
hoogste kwaad
laagste verraad ,
zelfs
zonder te behoeven
enige
wandaad
misdaad
Huizen , vrijplaatsen ,
gemaakt van dageraden ,
onschendbare dagen ,
hiér niet in steek gelaten ,
aan barbaren verraden .
Veilig
voor hun
gluren
spionnen-
kamera-
drone-
satelliet-
argusogen
alle kuren en truken
van diktaturen
onthemen
ontnemen
vernedren
humiliatie
degradatie
dehumanisatie
extreem
vernedren
ultiem
dehumaniseren
Van
abusieve deurwaarders
deurkrakers
over
ratharde
regimehandhavers
lasterbrakers
rabiate haters
naar
zelfmoord aanslagers
tot
apartheidspassen
goedgedragpassen
er in passen
of verkassen
crashen
in infame tirannenhanden
verbeteringskampen
verdwijnkampen
orgaanbanken
Onzichtbaar ongrijpbaar
onvoelbaar
onhoorbaar
onmeetbaar
onweetbaar
voor hun tirannie
Onbereikbaar
door onze visie
passie
furie
_ _ _ _ _
nooit fantasie
steeds technologie
telepatie
kwasiemagie
Telepatie .
Om de beelden uit onze hoofden te halen
om mijn en haar verhalen te verhalen . . .
gij en ik hoeven ze niet te vertalen
de verhalen die zich door onze huiden ,
nooit met klagen vaak met plagen ,
een weg pogen te banen naar buiten .
De eerste zon en maan
van ons waar bestaan
daar
waar
onze vlag gepland
onbreekbare band
Libertasland
Uitbreiden
de hoop verbreiden
strategieën verrijken
tirannenplannen
verijdlen
ketens
verbrijzlen
er in slagen
alle individuen families
volkren naties federaties ,
als in de heldensagen ,
decisief definitief
te bevrijden
Zware veldslagen .
Dagen van donderslagen .
Nimmer versagen .
Blijf bij mij , mijn blije Mei ,
beiden vrij , zij aan zij ,
gij
gij
alleen gij .
Daar
waar
onze vlag gepland
verdwenen
het buigen het kruipen en het morren
verlost van angst en zorgen en morgen
Nieuw is de tijd , de wereld is herboren
liefde verkozen ,
overwonnen het dode en het boze .
_______________________
MARCOS BECCARI
[ 57 ]
Over nomaden en dichters
______
Wanneer geen nomaden en dichters meer
geen vrijheid meer .
Nomaden
verdreven
't zwerven ontnomen
hun vrijheid verloren .
Dichters
bezweken
knie gebogen
voor vrijheid verloren .
________________
CHRISTOPHER VACHER
Departure of the Borealis
[ 58 ]
Voor ik sterf wil ik absoluut . . .
______
Voor ik sterf wil ik absoluut
een stad kreëren ,
een stad
roodzwart ,
gelegen
op een over okergele zeeën zwevende
soms zelfs zwemmende
zilvervlinder
een 1 kilometerbrede
zilvergetinte vlinder
met goudkleurige reuzenvleugels
onzichtbaar
over 't gans spectraal
onvindbaar
ongrijpbaar
voor alle gevaar ,
behalve
andre zilvervlinders ,
zilvervlinders ,
ontembaar ,
soeverein vrij ,
met ook op hún rug te vinden
een stad
altijd gastvrij
voor arm en rijk
zelfs
vals zingende dichters .
Daar zijn de keizer en keizerin ,
de paus en zijn overzetkardinaal ,
twee koningen met hun koningin ,
de sterkste strijders
zijn strijdsters :
keizerin
prinses
zigeunerin
en
heksendraak ,
in deze stad
genaamd
Drakendans of Dans der Draak .
H | | L H | | L
E | | E E | | E
____ ____
U V U V
Twee halve heuvels daar
| |
B | | G
_____
E R
en
tussen de heuvels
één halve berg
onbeklimbaar
onbereikbaar
zelfs
voor een gevleugelde draak .
Daar
dank zij de kardinaal
twee kunstenaars
over een heuvel suisend
in een kardinaalstraal :
de minnestreel en straatdichter ,
magistraal verhaal ;
ook zij beiden willen
op hun beurt
voor zij sterven
- maar kunnen zij sterven -
steden
op een zilvervlinder
kreëren
steden
die steeds bewegen ,
met roterende regenbogen verrijkt ,
steeds bedreigd
maar toch onsterfelijke steden
met dansende standbeelden
woeste dansers
die zoals in sater's extases
bloedscharlaken
bloemen , onverbloemde vloeken
en schalkse satires
u i t
s p
u
i
e
n
rondom fonteinen
die speelse speelkaarten
s p
u i
t
e
n
asen
en
ruiten
dames
die sages
schrijven
en
schrijden
over de dolfijnen
die op de parkbanken gezeten
als bezeten
die epische sages
intens
fijner
berijmen
immens
reiner
rijper
verbeetren ,
opwaarderen .
Daar
in die stad
in zijn alleenstaande mansard
droomt ook de magiër ,
sterrenwichelaar ,
zo eenzaam
zo machtig en zo kwetsbaar
van het kreëren
van onsterfelijke steden
vol met beschilderde , sensuele
onoverwinnelijke
onsterfelijke
goddelijke
naakte
maagden
de hartveroverendste vrouwen
die met klauwende pauwen
groter dan zijn mansard
in volle vlucht
in volste bronspracht
adembenemend karamboleren .
Wanneer zilvervlinders
eenmaal om de zoveel jaren
samen komen om te paren ,
klikken zij naadloos tesamen
alsook de steden
tegen mekaren ,
H H
____ ____
E | | L E | |L
U | | E U| |E
____ ____
V V
vier halve heuvels
worden twee hele
B
_____
E | |
| | G
_____
R
en twee halve bergen
één
en de twee keizers
en alle krijgers
gaan tot het uiterste om verwoed,
met niet versagende moed
te strijden,
het vijandelijk leger
te verslagen ,
koningen en hertogen
ook niet krijgers
van kardinaal tot monnik
mengen zich in de strijd
de stormramkommandanten
beuken er op los
zigeunerin en keizerin
trekken een spoor van vernieling
de draken
voeren met elkaar
een dodelijke drakendans
de profeet
probeert tegenstrevers
te bewegen
zich te bekeren
de onkwetsbare
onverslaanbare prinses
wordt bijna geschaakt
door prins en ridder
nee , het is de dichter
die het pleit behaalt
met haar aan de haal gaat
als door magie
verdwijnen zij
herverschijnen zij
op de berg
ongenaakbaar , onkwetsbaar
slechts ogen voor mekaar .
Wanneer de zilvervlinders
na vele dagen
beëindigen hun paren
beëindigen ook de twee legers
hun strijden ,
alle krijgers weer tot leven
de door de profeten
bekeerden
keren weer naar hun leger
de zilvervlinders scheiden
dus ook de twee steden
maar niemand kan weten
bij het grote afscheid nemen
wanneer de twee steden
uit mekaar getreden
de berg uit mekaar
snel ver van elkaar
wat met de minnaars daar .
Niemand weet het
Niemand weet het
Zij liet alles vallen voor hem
Hij alles voor haar
Hun liefde ,
waar
waar . . .
wat rest er van hun liefde
niemand weet het
niemand weet het
Ik sterfelijke
waldemar
drakendanser
libertas
wil
voor te sterven
absoluut kreëren
steeds bewegende
in wildvreemde werelddelen gelegen
onsterfelijke
vrijheidssteden
vol
briesend
bruisend
onsterfelijk
vrijheidsstreven .
________________
RITA ANGUS
Mountains , Cass
1936
II
DE CHINA - TIBET CYCLUS
______
[ 59 ]
Chinese Geschiedenis
___
A
De grootvader
__
I
Ontembaar
Einde winter
alles terug gekropen in de krochten
ons volk
dag na dag wachten op de warmte
op het eerste eten
op de eerste oogsten .
Familiehoofden delen het eten uit
zo weinig mogelijk
en niet zelden niets
aan de " nuttelozen " ,
de ouden , meisjes . . .
respekt voor ouderdom . . .
bijna verdwenen ,
ons arm land . . .
Opdat zij hun enkele kilo's
zouden bijdragen
pasgeboren meisjes
aan de varkens gevoerd ,
varkens weg
dan in de mestputten ,
mestputten
die het volk wel waardevol vindt ,
maar nu ook de mestputten weg .
Plunderende soldaten
maar niets meer te plunderen
boeren schuilen in bossen
vormen er
zwervende benden uitgehongerden
tot zelfs
bladeren
der laatste fruitbomen afgerukt
hele dorpen en stadjes
van kaart geveegd
nergens eten meer
mekaar bevechtend
nog warm lijk meer waard dan koud
op vele plaatsen
mensen dieren
allen dood
geen geluid
M'n arme grootvader
altijd stoïcijns
zoveel meegemaakt
nu weent hij van de honger ,
hij vertelt van de hongersnood
van 20 jaar geleden
en die was dan nog niets
in vergelijking
met die van 60 jaar geleden ,
in 10 provincies van het noorden ,
die duurde 3 jaar
met 15 a 20 miljoen doden .
Om hulp te halen
bij een missionaris
trok m'n grootvader toen
als jongen van 15
zo oud als ik nu
naar de hoofdstad van Chan-Li ,
T'ai-yuan :
4 lijken op de weg
en een man zich voortslepend
op handen en voeten ,
niet meer de kracht zich op te heffen,
een begrafenisstoet ,
de moeder
is de draagster , priesteres én weenster
ze torst op haar schouders
het lijk van een jongen
tiental jaren oud ,
begraaft haar kind in de sneeuw ,
verderop ,
langs de rand van de weg ,
14 lijken ,
1 heeft enkel nog een kous ,
zo licht het lijk
dat een hond
bezig is het mee te slepen .
Beetje verder 6 lijken
4 van vrouwen .
1 in een open barak ,
naakt behalve
rond het middel
een snaar ;
een ander in de bevroren rivier ,
wilde honden rukken het uiteen ,
een ander in een grot
nog half gekleed in lompen ,
het vierde
bijna volledig weggevreten
door vogels en roofdieren . . .
Hij kwam 2 jongemannen tegen ,
iets ouder dan hij ,
steunend op stokken
en wankelend zoals ouderlingen ,
en een adolescent
z'n krachteloze moeder
op z'n schouders .
Hij zag mannen
weke stenen verpletrend
tot een poeder dat gemengd werd
met kruiden en wortels
en per halve kilo verkocht
voor bijna niets ,
en soms door konstipatie
de dood veroorzakend .
Mijlen in het rond
enkel nog witte bomen :
schors afgerukt tot 6 meter hoogte ;
van meeste huizen
deuren en vensters afgerukt
om verkocht als brandhout ,
overal overal graatmagere mensen
en bijna geen meisjes ,
m'n grootvader wist waarom :
karren gezien
volgepakt met hen ,
wezenloos voor zich uitkijkend ,
koopwaar .
Toen hij de stad naderde
zag hij langs de ene kant van de poort
lijken van naakte mannen
op mekaar gestapeld
zoals varkens in een slachthuis .
Aan de andre kant
een gelijkaardige hoop vrouwen .
De kleren naar het pandjeshuis ,
de lijken met karren
naar 2 grote grachten :
in d'ene de mannen geworpen ,
in d'andre de vrouwen .
M'n kleinzoon ,
exact mijn ouderdom
toen ik hulp ging halen
bij de missionaris .
Hij denkt dat ik weende van de honger .
Normaal is hij opmerkzaam ,
schrander ,
heeft alles snel door ,
maar nee jongeman ,
ik weende
voor mijn volk .
Wat moet ik doen ,
besten van het volk
opgejaagd
gefolterd
terechtgesteld
door de bezetters
en door de lafsten der laffen :
kollaborateurs .
En in Hong Kong
de kleine bezetters
de Engelsen ,
zij zouden angst hebben ,
alle westerlingen zouden angst hebben,
want de gehate kanonneerboten : weg .
Nee, de Engelsen ,
de westerlingen
hebben geen angst . . .
ze zijn ongerust ,
dat is iets anders . . .
. . .
we mogen ze niet
in blok
minachten
want in werkelijkheid
minachten we dan
enkel ons zelf.
De westerlingen ,
zij brachten veel slecht
maar ook goede dingen
méér goede
dan slechte .
Hun arrogantie was slecht ,
en veelal erger : lomp ,
gezichtsverliezend lomp ,
maar in feite
niets
tegenover die van de Japanners .
De geniepigheid
van enkele missionarissen :
slecht
en
niet van jongetjes kunnen afblijven :
doorslecht
maar meesten
meenden het goed
hoewel
bijna alles van hun leer :
vleugelknippend
diktatoriaal
barslecht ,
ik ben boeddhist
taoïst
en
confucianist
Wang Wei , Li Po , Tu Fu
maar ,
toen ik 15 was
werd ik wel gered
door een missionaris .
M'n familie en ik .
Zonder die missionaris ,
gij en ik ,
mijn kranige kleinzoon ,
wij zouden er niet meer zijn
einde van de lijn
gij nooit een voorvader zijn .
Maar nu .
Wat te doen ?
Er wordt gefluisterd ,
Japanners in Nanking :
honderdduizenden van ons volk
afgemaakt
honderdduizenden . . .
Krijgsgevangenen
tegen alle geplogenheden ,
alle konventies in
mishandeld ,
put in gedreven
en daar 1 voor 1 gebruikt
om Japanse soldaten te leren
met een bajonet
iemand te verminken ,
snel . . . of langzaam af te slachten .
De Kempeitai ,
geheime Japanse politie ,
hún foltertechnieken . . .
dagenlang
. . kunstmatig in leven gehouden ,
zíj verdienen het
in blok
geminacht
én
gehaat .
Vechten .
Nooit nooit opgeven .
Vechten.
Eens de buitenlandse bezetter verjaagd
én
de binnenlandse
met zijn waanzinnige en kriminele ideologie
. . .
China zal herrijzen .
<< Grootvader . . .
grootvader !
de burgemeester en zijn adjunkt roepen u,
u bent de 3de in rang . .
een Japanse patrouille
nadert het dorp . >>
Hongersnood in China
19de eeuw
Chinese boer in lompen
19de eeuw maar had ook 20ste kunnen geweest zijn
Japanners in Mantsjoerije
1931
Chinese studenten in Shanghai
protesterend tegen de Japanners
Meisje getroffen door bomfragment .
Het Japanse leger staat technisch verder
en telt bijna 2 miljoen soldaten ,
toch is de weerstand
van vooral de Kuo Min Tang
vaak heroïsch:
overwinningen worden behaald
en de inname
van sommige middelgrote steden
wordt betaald met de dood
van meer dan 40.000 Japanse soldaten
volgens Japanse militaire bronnen zelf .
1937 : Sjanghai gebombardeerd
Sjanghai , slachtoffers van Japans luchtbombardement
December 1937
Sjanghai na zware tegenstand veroverd door Japan
Nankin : Japan valt aan
Nankin :
Westerlingen richten een Japan-vrije zone op
voor Chinese vluchtelingen
Zal het helpen ?
Chinese vluchtelingen
proberend een westerse zone binnen te geraken
Idem
Vluchtelingen
Japanse soldaten halen 1300 Chinezen
uit een vluchtelingenkamp
nochtans geplaatst onder de bescherming van westerlingen .
Allen gefusiljeerd .
Bajonetoefeningen op Chinese gevangenen
Onschuldige slachtoffers
lukraak uitgekozen
louter om te terroriseren .
" Verdachten "
eerst gruwelijk gefolterd ,
dan onthoofd
Chinese vluchteling ,
Japanse officieren gaan beslissen over z'n lot .
Neergeschotene ,
opgegeten door wilde honden
Chinese oorlogsprent
Een Japanse soldaat
-in een kaart China voorstellend -
op een in stukken gehakt lijk ,
z'n zwaard een slachtoffer doorborend
wijl in de achtergrond
2 honden een vastgebondene verscheuren .
November 1937 :
bombardement van Sou - tcheou
Na de vliegtuigen de tanks
Kanton :
Chinese studentinnen ,
vrijwilligsters .
Japans detachement , de officier te paard
Japanse gevangenen
Zonder woorden
Ik loop met hem mee ,
m'n kleinzoon die zo hard op mij lijkt
toen ik 15 was
60 jaar geleden ondertussen . .
Oei ,
100 meter gelopen
en een ijzeren vuist
nijpt m'n borstkas dicht .
Ik kon vroeger
naar 1 dorp lopen en terug .
Vroeger .
Veel tanden kwijt
. . en loop niet zo gebogen ,
ze hebben u hier nr 3 gemaakt . .
uw kennis van de letteren ,
van Engels en zelfs Japans
en nog 2 talen
. . .
uw militaire ervaringen
75 jaar
weinigen zeer weinigen
worden zo oud
en in tegenstelling tot die . .
gíj hebt nog spieren .
Eindelijk ,
al stappend , lopend , stappend
terug even lopend
met die flinke kleinzoon van mij ,
geraakt
tot aan het huis van de burgemeester .
Stop nu met hijgen .
Ze wachten buiten op u ,
vele dorpelingen zijn toegestroomd
in al hun ogen lees ik
1 ding :
angst .
Allen ,
de burgemeester incluis
kijken naar mij .
. . . Ik heb ze geleerd ,
. . . zoveel mogelijk ,
eerstens
pasgeboren meisjes wél te behouden .
Op mijn aanraden
sinds eergisteren
elke dag
2 verkenners uitgestuurd ,
onafhankelijk van mekaar ,
gewapend met geweer zelfs ,
de 1ste heeft het slechte nieuws gemeld ,
de 2de komt nu ook aangelopen ,
geen van hen
heeft z'n geweer laten vallen ,
goed zo .
<< En ? >>
<< De gruwelijke geruchten . . .
meer en meer waar :
Nanking gevallen ,
westerlingen
moesten de vluchtelingen uitleveren ,
heel heel veel mensen gedood
en de Japanners rukken verder op ,
ook naar ons dorp . >>
Zelfs ons afgelegen dorp !
De dorpelingen ,
nu allen toegelopen . . .
erg vermagerd
maar meesten nog sterk genoeg
dank zij 2 kleine voedselkolonnes
die we tot hier hebben kunnen leiden.
Misschien allemaal voor niets ,
misschien nu allemaal afgeslacht ,
afgeslacht! dat is het juiste woord ja,
. . . 2 ergste vijanden :
Japanners en honger .
Ik laat ze beiden
wat eten en drinken
zodat ze tot rust komen .
<< Hoe ziet het eruit ? >>
<< Er komt een kolonne
van een 200 tal soldaten
onze richting uit ,
met 2 automitrailjeurs . >>
Ik voel :
iedereen luistert
als van de hand des godes geslagen .
En we hebben hier nochtans
dikwijls op getraind .
<< Maar erger ,
erger
er is een voorhoede
een voorhoede !
en nog maar
enkele li's verwijderd .
1 officier , 1 onderofficier
en 10 man ,
geharde mannen ,
wrede mannen . >>
<< Ah ! . . >> zegt de burgemeester ,
Meng Haoran ,
<< Wat doen ?
Ons dorp verdedigen ? ! >>
Hij zei "ons" ,
dus hij neigt er toe het te doen ,
maar . .
moest het enkel die 12 man zijn ,
. . .
de training is zo kort geweest . . .
Van de 500 dorpelingen . . .
we hebben 30 verdedigers ,
toch nog verzwakt ,
maar bereid hun leven te geven ,
12 geweren ,
plus het mijne ,
10 revolvers
. . . en een 70tal vrouwen en ouderen
die hun dorp óók willen verdedigen ,
met oude in feite onbruikbare geweren,
pijl en boog zelfs ,
speren , zwaarden . . .
Weerstand bieden ? !
Tóch haalbaar . .
. . door hinderlaag
. . voor hun voorhoede ,
niet voor de rest der Japanners . . .
Ze kijken me allen aan ,
ook de burgemeester . . .
ik
de vader
de grootvader
de ancestor .
Voorvader ....
m'n kleinzoon ,
de enige van m'n nakomelingen . . .
niet vermoord . . .
de meesten
door de kommunisten .
<< Plan B ,
we hebben het
dikwijls geoefend >->
onze verdedigers , onze soldaten ,
in jullie fier gedragen ,
dan nog hier vervaardigde
zwarte uniformen >->
naar de oost ingang ,
in hinderlaag voor hun voorhoede ,
alle anderen >->
terugtrekken langs de west poort ,
later gevolgd door onze kleine troep,
onze kleine troep
die eens een groot leger zal zijn,>>
op voorwaarde dat ze die 12
doorgewinterde beroepssoldaten
zal kunnen uitschakelen . . .
<< vrouwen , ouderen , kinderen ,
NIEMAND
wordt achtergelaten ,
-ÎÎ
yi gè gè
iedereen
naar ons geallieerd dorp :
ons vrijheidsdorp ,
Vrijheid 1 ,
[=] [+] -
zìyóu yi ,
hogerop ,
8 li van hier ,
sommigen zijn er al geweest ,
meegeholpen aan de kamoeflage ,
dát ,
het verbergen ,
zo onzichtbaar mogelijk maken ,
dát is nú
onze eerste en beste verdediging ,
en ook niet te bereiken
voor hun tanks en wagens ,
goed ingegraven ,
niet te vernietigen
niet door hun artillerie
zelfs niet
door hun vervloekte voertuigen ! >>
De toestemming
van de burgemeester is nodig .
Hij geeft die .
Niemand had iets anders verwacht .
20 gewapenden ,
slechts 10 met een geweer ,
spoeden zich naar de oost ingang ,
beginnen zich verdekt op te stellen
achter barrikades
en in spitsvondig gegraven kuilen ,
zoals ik geleerd heb
in Noord China ,
de andre dorpelingen ,
inclusief de resterende
10 man 'reservetroepen',
naar hun huizen ,
snel snel
beginnen de belangrijkste bezittingen,
dat is niet veel ,
naar buiten te dragen ,
er zijn exact 50 karren
voor bezittingen
en zij die niet snel genoeg kunnen stappen :
oudere en zwangere vrouwen ,
allerjongsten en alleroudsten ,
zware zieken , gehandikapten
waarvan 1 mentaal
maar waar iedereen van houdt >->
dat heb ik erin kunnen brengen ,
sommigen zouden zeggen :
stompen >->
niemand ,
maar dan ook niemand wordt achtergelaten.
Hoe ver is hun voorhoede ?
Nog geen nieuws van onze uitkijkpost .
Het vluchten ,
nee , het in veiligheid brengen ,
is op gang gekomen ,
elke kar zal getrokken
door 2 man
en 2 vrouwen ,
maar nog geen enkle klaar .
Het zal niet snel gaan ,
maar beter dan hier afgeslacht ;
de burgemeester
organiseert
de zich nu
bij de west uitgang vormende kolonne,
iedereen weet perfekt
wat te doen ,
wat en wie mee te nemen
in welke kar ,
waar naartoe
de te weinig bewapende
' reservetroepen ' , . . .
zo zullen we ze noemen ,
ik ben trots op hen allen .
Nu
met de adjunkt en m'n kleinzoon
snel
naar de oost ingang .
Hoever hun voorhoede ?
<< Is het Vrijheidsdorp
geen uitstel van executie ? >>
De jonge , idealistische
adjunkt-burgemeester ,
kranig en kwetsbaar ,
nog onderstreept
door z'n onderwijzersbrilletje
-hij ís onderwijzer-
vraagt het bezorgd ,
-hij is altijd bezorgd .
Een mens zou het voor minder zijn nu.
<< Het is goed verborgen ,
moeilijk te bereiken ,
goed verdedigbaar ,
en ja Wang ,
g'hebt het zelf gezegd bij vergaderingen:
er zullen verraders zijn ,
vroeg of laat
komt er een overmacht van vijanden ,
Japanners of kommunisten ,
de voedselproduktie is wel goed ,
maar slechts voldoende
voor de 500 inwoners ,
niet voor deze 500 erbij ,
ALS we er al geraken ,
maar we gaan dat allemaal oplossen
en we gaan zelfs uitbreiden .
Nu :
eerst die patrouille kapot maken
tot de laatste man uitroeien
geen mag ontsnappen
en hun hoofdmacht verwittigen ,
dan , met al onze mensen ,
in Vrijheid 1 geraken . >>
Onze uitkijkpost komt aangerend :
<< ze hebben me niet gezien ,
maar . .
vlakbij . . >>
Ik hoor gehinnik van een paard ,
slechts enkele hartkloppen later
komt de officier te paard ,
met naast hem de onderofficier te voet ,
de open oost poort door ,
onverschrokken ,
maar toch ook ietwat voorzichtig :
hij is blijkbaar
geen dorp gewoon
dat enkele versterkingen vertoont ;
z'n mannen volgen hem ,
verspreiden zich ,
hebben nog niemand
van onze 10 man
en de verderop verscholen
10 dorpelingen
'reservetroepen'
opgemerkt ,
nog niet ,
de karren die ingeladen worden
verderop achter de hoek
zijn nog niet zichtbaar ,
maar het moet te horen zijn ,
niet meer door mijn oren ,
wel door jongere ,
tot nu toe nog geen baby aan het huilen,
rustig blijven ademen ,
adjunkt Wang links van mij ,
m'n kleinzoon rechts ,
alle 3 geknield achter een schutsel ,
13
tegen
12
bijna onoverwinnelijke Japanners,
we zijn eraan ,
blijven ademen ,
tijdens een aktie ben ik ,
nog altijd ,
ijzig kalm ,
ervoor en erna . . . minder ,
de 10 Japanse soldaten
verspreiden zich over het plein ,
naderen onze soldaten ,
we zijn eraan ,
blijf rustig ,
een baby huilt , kort ,
zelfs ik hoor het ,
hun kommandant ,
met baard en litteken over linkerwang ,
geeft teken ,
2 soldaten rennen vooruit ,
als ze de hoek om zijn
kunnen ze het einde van de kolonne zien ,
een schot , verdere schoten ,
van ons ,
iets te vroeg ,
alle 10 hebben geschoten ,
en zo hun positie verraden ,
slechts 1 Japanner gewond aan het been ,
maar hij kan nog schieten ,
we zijn eraan ,
adjunkt en kleinzoon vuren nu ook,
ik hef m'n geweer ,
het beste van allen hier ,
inklusief de Japanse geweren ,
verdiend in de oorlog ,
2 jaar geleden ,
Winchester 94 ,
adjunkt geraakt , linkerschouder ,
zijgt neer ,
hun kogels
doorboren moeiteloos de houten palissade ,
m'n kleinzoon
geraakt in de linkerhand ,
en hij is linkshandig ,
ik mik op 1 der soldaten
die naar ons richt ,
het schot mist hem ,
iets raakt m'n wang ,
blijf kalm ,
oneindig kalm ,
ik schiet een 2de maal ,
z'n kop spat uiteen ,
in Amerika gebruiken ze m'n geweer
voor de jacht op elanden ,
3de schot ,
een 2de Japanner valt achterover,
geraakt in volle borst ,
morsdood ,
ik weet ,
elke soldaat heeft een moeder ,
maar niet
om andre landen aan te vallen ,
vrouwen en kinderen te vermoorden ,
na ze eerst
gefolterd en verkracht te hebben,
de moeders hadden er beter
bij hun geboorte gaan opzitten .
De Japanners vuren
met hun te lange
Arisaka geweren ,
wij noemen de onze
de Chiang Kaishek geweren ,
ze zijn van Duitse makelij
en iets beter ,
de moedige onderwijzer vuurt
ondanks z'n slaphangende linkerarm ,
hij inkasseert een 2de schot ,
onder z'n linkersleutelbeen ,
levensgevaarlijk ,
op z'n knieën , neer ,
m'n kleinzoon
vuurt nog met rechterhand ,
de linkerarm ondersteunt
ondanks het bloedend gat in zijn hand ,
ik richt m'n Winchester ,
nog 10 kogels in het geweer ,
laat ons nog wat elanden neerleggen ,
ik schiet 3 maal
traag
zorgvuldig
3 man neer ,
dit geeft onze mensen moed ,
en ze schieten gerichter
én sneller ,
ik mik op de officier ,
het paard raken ?!,
nee ,
dat kan nog dienen ,
en ik schiet niet graag op paarden ,
hun officier
is tot bij ons gegaloppeerd
en richt zijn Nambu pistool op mij
nog voor ik kan vuren
raakt z'n pistoolschot
m'n kleinzoon
hoe , waar ?
dan , vanuit het geweer van m'n kleinzoon
een schot ,
verbrijzelt de ruiter z'n linkerknie ,
ik vuur ,
het linker bovenbeen kapot ,
de kommandant
glijdt uit zijn zadel ,
zwaar ten val ,
z'n revolver gelost ,
ik zie 1 Japanner
als in een nachtmerrie
op de hoek van de hoofdstraat
z'n geweer richten
op de kolonne
die nog niet ver genoeg zal zijn,
op de vrouwen , de kinderen ,
. . .
maar hij laat het geweer zakken ,
loopt terug het plein op ,
richt z'n geweer
op 1 van onze soldaten
hoewel hij weet
dat de situatie hopeloos is :
onze Chiang Kaishek geweren
hebben goed werk verricht :
4 Japanners gedood ,
maar dan klinkt de stem
van z'n onderofficier :
stoppen ,
u overgeven !
ze gooien beide hun geweren weg ,
steken hun handen omhoog ,
hun kommandant probeert recht te komen,
mislukt ,
de pijn moet hels zijn ,
maar houdt tanden op mekaar ,
niets gekreun .
12 van ons komen tevoorschijn ,
het wonder is gebeurd ,
allen ongedeerd
behalve
m'n kleinzoon ,
linkerhand doorboord ,
schampschot in rechterarm
en
de adjunkt-burgemeester
onze onderwijzer ,
Wang
zwaargewond ,
hij bloedt ,
onze verpleegster is al aan gelopen ,
ze leggen hem op brancard
wijl verpleegster ,
lief gezicht , nog geen 20 ,
maar reeds de volwassenheid van 3 levens,
al bezig het bloeden te stelpen ,
in Vrijheidsdorp 1
is een dokter , leerling chirurg ,
zal onze goede , idealistische onderwijzer
het tot daar uithouden , ?! . . .
nog zoveel dringends te regelen ,
hoever is hun legerafdeling ,
die 200 man met de 2 automitrailjeurs ,
waar we niets kunnen tegen beginnen ,
op hun hoede nu ,
waarschijnlijk de schoten gehoord ? !
<< Het ziet er erger uit dan het is ,
maar hij moet toch zo snel mogelijk
naar het kleine hospitaal daar >>
zegt de verpleegster
met haar mooie , diepe stem
die zo goed bij haar uiterlijk past .
Snel onderzoekt ze
m'n kleinzoon's linkerhand .
<< Dat komt ook in orde ,
straks in het Vrijheidsdorp
ontsmettingsalkohol
en proper verband ,
het zal een boeiend litteken worden >>
Boeiend !
<< maar
ge zult uw hand nog kunnen gebruiken >>
Ze kijkt m'n kleinzoon aan ,
die wordt rood tot achter z'n oren ,
wel wel wel
nu , een verpleegster . . .
altijd nuttig in een familie .
<< Buiten Wang en m'n kleinzoon
is niemand gewond ,
een wonder . >>
Ik moet handelen ,
zoveel te doen .
<< Hoever staat het met onze kolonne ? >>
<< De eerste karren
zijn al de westerpoort uit ,
meesten staan in de rij te wachten ,
enkele karren zijn nog niet gevuld ,
bijna ,
maar bijna is nog niet helemaal natuurlijk,
. . . wat met de 3 gevangenen ?
Wisselgeld ? >>
vraagt na z'n uitleg
de onderofficier .
<< De kolonne moet zich haasten ,
de burgemeester dat verder organiseren ,
tot gekontroleerde spoed aanzetten ,
hun hoofdmacht komt dichterbij ,
iedereen hier , machtig gewerkt ,
de 2 verspieders :
vlakbij blijven ,
op uitkijkpost 1 ,
onzichtbaar
én
alziend
én
ons op tijd verwittigend . >>
De gevangenen ? Wisselgeld ?
Het was door u onverschillig gevraagd ,
ah Chiang
door mij benoemd tot onderofficier ,
en ge zijt zeer kapabel ,
hebt u onmisbaar gemaakt ,
en in uw jonge leven
al zoveel meegemaakt . . .
'onverschillig'
maar we weten
dat ge vurig hoopt
op een negatief antwoord,
Chiang de kolos ,
uw vrouw ,
tenger
zo tenger ,
maar moedig
en voorkomend , en heel heel mooi ,
vroeg getrouwd
tegen zin van ouders
jullie hadden beiden moeilijke ouders ,
ben nog moeten tussenkomen ,
jullie stapelgek op mekaar , . .
verleden jaar zij
verraden ,
door Japanse soldaten gevangen genomen,
de verkrachtingen ,
niet 1 dag overleefd . . .
<< Nee ,
ze worden geëxecuteerd ,
nu ,
help die officier met het kapot been
op z'n gat te zitten ,
z'n revolver en sabel
zijn voor onze elitesoldaat ,
Tsjang ,
hij heeft 2 Japanners gedood ,
de kleren van de Japanners meegenomen ,
wapens verdeeld ,
ook het paard mee ,
we hebben nu een 25tal geweren ,
de Japanners !
hun lijken zullen in Vrijheidsdorp I
aan de varkens gevoerd ,
wanneer hun hoofdmacht hier aankomt
mag níets
hen op 't spoor brengen van het gevecht hier,
ook de hulzen opgeraapt . >>
Iets verwittigt me
dat ik er nog moet bijvoegen ,
zonder verwijl :
<< Is er iemand
die de verdediging van de 3 gevangenen
op zich wil nemen ? >>
In onze nog rudimentaire Grondwet
staat dat doodstraf afgeschaft ,
behalve
voor extreme gevallen ,
-meervoudige moorden-
én
in extreme situaties ,
-staatsgreep , oorlog-
wanneer
niet
uitgevoerd
mogelijk desastreuze gevolgen ,
-bevrijding door vijand-
én
moet door feitelijke leider ,
enkel hij ,
-normaliter staatshoofd- ,
hier ik ,
én
altijd recht op advokaat .
Ze mochten miljoenen mensen gedood ,
dan nog levenslang ,
maar nu is er ,
helaas ,
een te grote kans dat ze bevrijd worden .
<< Ja ik >>
zegt met een ferme stem
vanaf zijn brancard Wang ,
onze nochtans zwaargekwetste onderwijzer .
<< Ik heb gezien in Nanking ,
met m'n eigen ogen ,
dat hun onderofficier ,
van gans het peloton hier
alléén hij ,
de anderen
NIÉT ,
't leven van vrouwen en kindren heeft gered,
tégen de orders in .
. . .
Op gevaar dus van eigen leven . >>
Iedereen zwijgt .
De Japanse kommandant ,
zittend ,
duidelijk de pijn verbijtend :
<< Ja ,
ik misprijs mijn onderofficier ,
hij gedraagt zich
niet
als een ware Japanse soldaat ,
mijn wantrouwen
bleek dus totaal gerechtvaardigd :
hij zal inderdaad de orders
genegeerd hebben .
Niet gehoorzamend . Emotioneel .
Er zijn er niet veel zoals hij ,
maar ze zíjn er . . .
anders . . .
we hadden heel China al veroverd . >>
Stilte .
Hij heeft in het Japans gesproken ,
maar ik versta Japans
en díe dorpelingen
die geen Japans verstaan
hebben hem
meer dan genoeg begrepen .
Chiang , een lichte buiging naar mij . . .
- gíj hebt meer dan genoeg redenen
de Japanners te haten . . .
ik knik terug .
<< Ik vind dat deze Japanner , >>
en hij wijst op de soldaat
die niet op onze kolonne schoot ,
<< een eervolle dood verdient ,
hij is een soldaat ,
geen sadistische slachter ,
maar . . .
hij heeft onwettige bevelen
niet genegeerd .
Eervolle dood ,
en begraven ,
niet
aan de varkens gevoerd .
De onderofficier krijgsgevangene ,
de officier afgemaakt . >>
. . .
<< Mag ik vragen , >>
zegt de Japanse onderofficier beleefd ,
en in goed Chinees !
hij is nog zeer jong
en heeft een open en eerlijk gezicht
en de grote intense ogen
die in vele meisjesharten
ravages kunnen aanrichten
<<dat m'n kommandant
seppuku mag plegen ,
en begraven wordt ,
ik moet niets van hem hebben ,
hij is een bruut ,
maar in feite
nog een kind van 15 ,
- en dat voor een officier ! -
dat elke maal z'n angst moet overwinnen ,
- maar dat doet hij ook elke maal ,
mag ik eerbiedig vragen
of hij seppuku mag plegen
en ik hierbij
zijn assistent mag zijn . >>
Stilte ,
iedereen kijkt naar mij .
De officier ,
woest voor zich uitkijkend ,
met het nu vuurrode litteken ,
kan ondanks al z'n training
niet verstoppen
dat hij gespannen het antwoord afwacht .
Onze wet ,
onze vrijheidswetten ,
vooral door mij opgesteld ,
- als ze verkeerd zijn
is het 100% mijn fout -
verbieden de doodstraf ,
behalve voor werkelijk extreme gevallen ,
seriemoordenaars ,
en in extreme omstandigheden
zoals oorlog ,
waarbij ,
wanneer niet uitgevoerd ,
hun bevrijding te veel kans maakt
en
katastrofale gevolgen zou hebben .
Zoals bij die Duitser ,
die Hitler ,
een verbond met Japan ,
die Duitse tiran ,
die veel moordenaar ,
nog niets vergeleken met het Japans leger
en wat er in Nanking gebeurde ,
maar als hij niet wordt tegen gehouden ,
het zal snel erger worden ,
daar ben ik zeker van ;
stel hij wordt ontvoerd
door Duitse opstandelingen ,
maar zijn SS
doet een tegenaanval
en staat op het punt hem te bevrijden . . .
indien de opstandelingen
hem dan zelfmoorden . . .
wel , ik ga dan niet op de eerste rij lopen
in een betoging tegen de doodstraf .
. . .
Maar
de executie
moet altijd uitgevoerd
door de hoogste leider aanwezig .
De leider van de natie in wording ,
de stichter en feitelijke leider ,
hier ,
nu ,
dat ben ik .
Ik beslis :
<< De soldaat ,
eervolle dood ,
ik zal hem zelf onthoofden ,
hij zal mét zijn klederen begraven worden ,
de onderofficier :
krijgsgevangene
die met respekt zal behandeld ,
de officier :
seppuku ,
met klederen begraven ,
revolver en sabel
voor Tsjang
die ze met respekt zal behandelen ,
. . . en met woeste doeltreffendheid . >>
Er klink instemmend gegrom .
Een reservist komt aangelopen :
<< De burgemeester laat weten
dat bijna de helft van de karren
het dorp uit zijn ,
en ik moest ook zeggen
dat op de eerste kar
onze vlag is geplaatst . >>
<< Goed .
En gelukkig
nog geen nieuws van onze verspieders ,
we beginnen aan de onaangename
maar noodzakelijke opdracht ,
nu .
De hinderlaagkuil daar dieper uitgraven ,
voor hun graf . >>
Ik herinner me nog zeer duidelijk
de onthoofdingen
begin jaren twintig
toen maarschalk Tchang Tso-Lin
de plak zwaaide in Noord China ;
hij achtte het nodig bij de minste diefstal
of ordeverstoring
de overtreders
als ijzingwekkend voorbeeld
het hoofd te laten afslaan
en nu ga ik hetzelfde doen ,
alleen ,
zonder dat iemand
de veroordeelde vast houdt .
'
Ga ik het kunnen doen ,
ga ik in 1 houw het hoofd kunnen afhakken,
stel , hij is slechts gewond ,
. . loopt bloedend rond ,
. . de schande . .
voor mij ,
maar ook voor
het Vrijheidsdorp 1 ,
' Ontembaar' .
Ontembaar dan in klungelen ,
in pijnlijke afgang . . .
maar de wet is de wet ,
ik moet het doen .
Ik ben 75 ,
de meesten die 75 hadden moeten worden
zijn reeds dood ,
velen , te velen
toen zij nog geen 6 waren .
Dus jank niet
en voer uw taak uit .
De Japanner ,
zonder dat iemand
hem de opdracht heeft gegeven ,
is neergeknield ,
rug kaarsrecht ;
indien hij angst heeft
laat hij die niet zien .
Ze weten te sterven die duivels ,
dat moet ik ze nageven .
Dood is leven ,
leven is dood ,
dat schijnen zij beter te begrijpen dan wij.
Tsjang biedt me de sabel aan ,
zíjn sabel nu ;
ik ken de Japanse filosofie :
eens uit de schede
moét het wapen gebruikt .
Ik trek het langzaam uit de schede ,
het ís vlijmscherp ,
. . . maar
ga ik de nek raken . .
én hard genoeg ? ? ?
Stop met denken
en voer de taak uit .
Ik wil hem vragen
of hij klaar is
maar hij buigt reeds het hoofd ,
biedt z'n nek aan .
Doodse stilte .
Ik plant m'n voeten zoals het hoort
ik ben 3x minder sterk
als toen ik 15 was ,
. . . de dagenlange tocht
naar de missionaris ,
die heeft u gered ,
toen , 60 jaar geleden ,
beter :
de enige goede redding toegepast :
leren u zélf te redden , . . .
onthoofd hem in 1 keer ,
als eerbetoon voor z'n moed ,
ik hef de sabel boven mij ,
de slag
al m'n kracht ,
het hoofd tuimelt over de grond . .
dan stuikt de torso voorover .
Gemurmel ,
de ontlading van de menigte ,
niet zo groot als de mijne ,
maar ik vergeet niet het lijk te groeten ,
naar Tsjang ,
sabel teruggeven ,
deze veegt heel voorzichtig
met respekt
de sabel schoon ,
soldaten willen het lijk begraven ,
ik doe teken dat ze moeten wachten .
Ik luk er in met een flinke stap
tot bij de in zazen houding
wachtende officier te geraken .
De pijn moet bijna ondraaglijk zijn ,
maar hij zit roerloos als een standbeeld .
Deze man ,
de oorlogswetten overtreden,
vele weerloze burgers gedood ,
en toch buig ik kort het hoofd ,
-veegt een seppuku alle schuld uit ?
<< Bent u klaar ? >>
Hij spuwt op de grond .
<< Ik ben altijd klaar .>>
Ik merk dat hij trots is
dat hij nog speeksel heeft .
<< Ik wil wat papier en een pen ,
- mijn pen is gebroken bij mijn val ,
. . . zodat ik
mijn doodsgedicht kan schrijven . >>
<< Toegestaan >>
Ik geef hem mijn beste pen ,
die voor de belangrijkste gelegenheden ,
de zware drakenpen ,
en
m'n Philippe Mercier gebonden dagboek.
Hij aanvaardt ze met een lichte buiging.
En dan lacht hij luidkeels :
<< Ik zal jullie laten zien ,
ik ben meer samoerai
dan jullie allen tesamen >>
hij wendt het hoofd tot zijn onderofficier :
<< Gij zult
niet
toeslaan ,
vóór ik het beveel . >>
Hij kijkt naar de omstaanders ,
naar de hemel ,
sluit z'n ogen
en schrijft z'n sterfgedicht .
Hij biedt het me aan ,
ik aanvaard het
en dan haalt hij tot ieders verbazing
een 20 cm lang mes uit z'n vest ,
- hij is niet gefouilleerd geworden ! ,
het is een tanto ,
het seppukumes .
<< Indien u het aanvaardt ,
schenk ik u de tanto ,
nadat hij zijn taak heeft volbracht . >>
Ik buig even het hoofd .
Hij knoopt z'n vest los ,
stroopt z'n hemd op .
Hij wendt het hoofd
tot z'n onderofficier .
<< Ik doe de 2 sneden ,
in m'n buik ,
volledig ,
en dan de 3de in m'n keel ,
ge onthoofdt me pas
als ik het bevel geef .
Hebt ge dat verstaan ? >>
Z'n onderofficier buigt het hoofd .
<< Het zal gebeuren zoals u zegt . >>
Tsjang geeft de sabel
aan degene die nu
de kaishakunin is ,
de seppukubegeleider ,
die het hoofd in 1 slag er moet afhouwen ,
de genadeslag ,
opdat de agonie
niet onkontrolleerbaar wordt .
1 ogenblik zit hij stil ,
dan traag ,
maar in een vloeiende beweging
haalt hij de tanto uit de schede ,
plaatst het vlijmscherpe mes
tegen zijn hara ,
tegen de platte gespierde buik ,
dan het mes
erin ,
z'n knieën trillen ,
grimas op z'n gezicht ,
geen kik ,
bloed ,
dan snijdt hij horizontaal z'n buik open ,
de knieën schudden ,
de darmen beginnen uit te stulpen ,
hij is al verder geraakt dan de meesten ,
dan ,
verbluffend ,
de snee
naar boven
hij kreunt
luider
gebrom
maar blijft het mes naar boven duwen,
dan
de tanto eruit ,
z'n handen trillen
bijna onkontrolleerbaar ,
het mes
met immense moeite
opwaarts ,
punt
gericht naar z'n keel ,
hij schudt woest nee met het hoofd ,
de kaishakunin
heeft de sabel opgeheven
maar houdt zich in ,
mespunt
geploft
in z'n keel ,
de kaishakunin
slaat met volle kracht ,
1 houw is voldoende .
. . . .
Fang komt dichterbij .
Met alles wat er gebeurd is ,
had ik hem nog niet opgemerkt .
Hij moet pas de hoek zijn omgekomen .
Hij is degene
die van ons allemaal
het meest gestudeerd heeft ,
burgerlijk ingenieur ,
een solide vijftiger ,
maar ziet er 35 uit ,
nog geen grijs haar ,
hij verft het waarschijnlijk ,
knappe man , vol levenslust ,
kan elke vrouw ,
of toch bijna ,
veroveren,
rond z'n vinger winden ,
en in debatten
bijna altijd
iedereen overtuigen ,
de zeldzame keren
dat ik niet akkoord ben met hem ,
kan ik wel meestal overtuigen ,
meestal .
Hij heeft in Vrijheidsdorp 1
voor de hygiëne gezorgd ,
het Engelse toiletsysteem ,
de riolering ,
afwatering ,
stratenplan ,
kamouflagebedekking . . . ,
alles .
Zonder hem
en nu ook zijn adjudanten ,
geen Ontembaar .
<< Met respekt ,
ik weet wat u dwars zit >>
zegt beleefd de Japanse onderofficier ,
de krijgsgevangene genaamd Omi .
<< Het feit dat ze geen advokaat hadden .
Maar dat was niet nodig .
Ze wilden het zelf zo . >>
<< Ja >>
pikt Fang ,
fluks en welgezind ,
-hij is bijna altijd welgezind ,
hier op in .
<< Laat ons daar
niet verder over piekeren ,
ze wilden het zelf .
Nu moeten we handelen . >>
Hij komt met alle twee even goed weg :
dwingende , overrompelende charme
en
dwingende , overrompelende autoriteit .
Overdonderend succes bij de vrouwen ,
maar de mannen
nemen het hem niet kwalijk ,
iedereen wil hem als vriend
én
hij neemt in het vizier
enkel ongebonden vrouwen .
Ik kijk rond ,
de gedode Japanners ondertussen
van hun kleren en wapens ontdaan ,
hun naakte lijken in de karren gesmeten.
<< De grafkuil
is nu breed en diep genoeg ,
draag er ,
niet slepen , -
dráág er
de 2 geëxecuteerden naar toe ,
plaats ze zittend in de kuil ,
met hun hoofd op hun schoot ,
en dan alles toe ,
zand erover,
niets
mag hun aanwezigheid verraden . >>
En ja hoor ,
m'n vrees wordt bewaarheid ,
1 der 2 verspieders komt aangelopen :
<< Ze naderen ! >>
Ik hoor nog niets ,
maar jongere oren
vangen het geluid op
van de 2 automitraljeurs .
Indien de Japanners
sluipschutters hebben vooruit gestuurd
zijn we eraan .
<< Voortdoen !
We zijn bijna klaar >>
roept Fang .
Wel . . . hij is de facto de 2de in rang .
En ja ,
de 2 karren
die rechtsomkeert hadden gemaakt ,
bijna klaar om terug te vertrekken ,
bijna volgeladen
ook met het toebehoren van de Japanners ,
hun wapens reeds verdeeld ,
de officier en soldaat
in kuil gedeponeerd ,
hoofd op hun schoot . .
ik aarzel
maar
groet hen even ,
de verpleegster ,
hoe heet ze weer ,
ja Huang ,
kijkt van Omi
naar m'n kleinzoon
en komt dan naar mij ,
iedereen is druk bezig ,
ze rept zich ,
maar dan aarzelt zij ,
ah , ze wachtte tot we alleen zijn ,
de anderen buiten gehoorsafstand . ..
<< Vindt u het niet eigenaardig ?! >>
met haar diepe stem .
Begrijp het niet .
<< Wat ? Hoe ?
Wat vindt ge eigenaardig ? >>
<< We zijn hier
een afgelegen dorp ,
zéér afgelegen zelfs ,
en van nauwelijks 500 zielen .
Ook nauwelijks versterkt .
Sinds eergisteren pas
zijn er 2 verspieders aangesteld ,
zonder hen hadden de Japanners ,
die we helemaal niet zo snel verwachtten ,
zomaar binnengevallen ,
totale verrassing .
Hun 12 man voorhoede
had 20 van onze soldaten
kunnen afmaken ,
in een handomdraai
het hele dorp inpalmen .
Waarom zijn die gekomen ?
Waarom in godesnaam
een kolonne van 200 man ,
waarschijnlijk goed geoefende soldaten ,
meer dan gemiddeld ,
met dan nog 2 automitraljeurs
voor een onbelangrijk dorp ,
. . . mogelijk enkel belangrijk
als voorpost van . . . Ontembaar . >>
Er ontploft
het ene na het andere in mijn hoofd .
Dingen die ik had moeten zien . . .
misschien niet willen zien . . .
<< Er is maar 1 mogelijkheid , >>
vervolgt ze in jeugdige , levendige
en toch diepe gravitasstem ,
<< de katastrofe is gebeurd ,
nu al ,
ze zijn nu al op de hoogte ,
- en minstens in grote lijnen , -
van het bestaan
van een goed gekamoefleerd ,
goed versterkt ,
goed voorzien Vrijheidsdorp :
de ingang is kwasi oninneembaar ,
maar de steile bergwanden ,
ondanks onze 5 machieneposten
en sluipschutters ,
nog op 2 plaatsen tóch beklimbaar
door geoefende elitesoldaten ,
misschien weten ze zelfs
hoe ze in de heuvelkrater
1 voor 1
onze labyrint versterkingen
kunnen innemen . >>
<< En al onze vluchtelingen ,
de vrouwen , kinderen ,
de gehandikapten ,
de politieke vluchtelingen . . .
gevangennemen
en . . . erger .
Dus . . . >>
Ze gaat verder ,
geëmotioneerd en toch beheertst :
<< Er zijn 1 of meerdere verraders ,
die recent de Japanners verwittigd hebben ,
maar niets van de 2 verspieders afwisten ,
nog niet ,
het moeten mensen
van het Vrijheidsdorp,
van Ontembaar zelf geweest zijn . >>
Ik haal diep adem :
<< 1 of meerdere . .
ik gok op politiek verraad . . .
ik gok op 1 verrader .
1 . >>
Ik durf niet verder te denken .
Ik kijk rond .
De laatste kar is al een tijd de hoek om ,
uit het zicht ,
de grafkuil is dicht ,
maar er is iets
dat ik niet wil zien ,
wat ,?
ik ben net als een verliefde echtgenoot
die niet wil zien
wat hij wéét :
zijn vrouw gaat vreemd .
Ah mensen .
Ik kijk opnieuw rond .
Maar ik durf het niet te zien .
Maar ik
MOET
het zien .
Ze kijken me allen aan :
de trouwe Chiang ,
de 2 verspieders
en de elitesoldaat Tsjang ,
ook trouw ,
Omi ,
de Japanse onderofficier ,
naast Chiang staand ,
krijgsgevangene ,
maar beloofde
niet te zullen proberen te vluchten
en ik vertrouw hem ,
het is een man van eer ,
de intelligente Huang ,
verpleegster ,
furieus eerlijk ,
ik vertrouw haar ,
en m'n kleinzoon
die bijna alles
van Vrijheidsdorp 1 weet ,
ik vertrouw hem .
Ik kijk rond ,
waar is de persoon
die ik nu zo graag zou willen zien . . .
Bij elke vergadering ,
bij elke vriendenbijeenkomst ,
we waren allen
altijd
blij ,
vaak zelfs uitgelaten
dat hij erbij was ,
we wilden allen z'n aanwezigheid ,
altijd ,
hij liet ook de zaken vooruitgaan
. . . . .
maar
gingen ze wel vooruit ? ?
. . . . .
en 40 jaar geleden
hij zat op middelbaar
en had samen
met 2 schoolkameraden
een politiek tijdschrift uitgegeven ,
onmiddellijk verboden ,
het schoolhoofd
gooide de 2 anderen van school ,
zij bleven immers
moedig
hun ideeën verdedigen ,
1 niet ,
die gaf toe ,
wat zei het schoolhoofd me ?!
<< Die gaat er met al z'n charme ,
en goed gekamoefleerde vleierij
en toegeeflijkheid en plooibaarheid
nog ver schoppen .>>
Wat zei dat schoolhoofd nog ?
<< Hij zou
zo nodig
z'n eigen moeder , . . >>
ja wat ,
herínner het u ,
dúrf het u te herinneren
<< verraden . >>
Verraden .
Verraden .
Hij is de verrader .
En hij is de enige .
Maar 1 is genoeg .
Ik kijk weer rond .
Tijd om te handelen .
Dringend .
<< Tsjang en ik
gaan achter hem aan ,
hij zal richting
Japanners gevlucht zijn ,
Chiang neemt de leiding ,
gaan jullie naar onze kolonie ,
en dek hun aftocht ,
de laatste karren
misschien nog niet het dorp uit . >>
Tsjang met het Chang Kai Shek geweer
de Japanse revolver en sabel ,
ik met de Winchester .
M'n kleinzoon en Huang
willen mee ,
maar ik verbied het hen .
Tsjang en ik lopen de zachte helling af ,
hij niet te snel ,
hij houdt er rekening mee
dat ik niet meer zo goed meekan .
75 jaar
zoveel meegemaakt
en in feite
snel voorbij gevlogen .
Moest ik nu sterven . . .
De verrader
heeft slechts een kleine voorsprong
en hiér
kennen we het terrein beter dan hij .
M'n longen worden weer toegeknepen
maar . . .
ik zie iets ,
Tsjang heeft het ook gezien ,
200 meter van ons ,
figuur in grijze mantel ,
waar die vandaan ?
Geen belang ,
ik weet het ,
het is hem ,
hij gaat niet zo snel ,
we lopen er
zo stil mogelijk achteraan ,
geen Japanner te bespeuren ,
nog niet ,
150 meter ,
100 ,
hij draait zich om ,
onze ogen kruisen mekaar ,
hij weet dat ik het weet
en het masker valt af ,
een immense arrogantie
en . . . pure kwaadaardigheid .
Dit is de echte Fang ,
vanonder z'n mantel
haalt hij een geweer tevoorschijn ,
Tsjang schiet als eerste ,
maar enkel de mantel losgerukt ,
Fang's schot is wél raak ,
Tsjang's gezicht weggeschoten ,
ploft neer ,
nog afgrijslijk broeblend geluid ,
ik hef m'n winchester op ,
maar te traag ,
nog buiten adem ,
<< Gooi je geweer weg ,
meester-weet-het-altijd-beter ,
ouwe clown .>>
Ik aarzel ,
m'n geweer laten vallen
betekent een zekere dood
<< Laten vallen
of ik schiet 1 van uw ouwe knieën kapot ,
nu ! >>
Dat bullebak gedoe
brak er vroeger
af en toe
omfloerst door .
Maar ik wou het niet zien .
Wat nu ?
Geweer weggooien :
dood of gevangen door Japanners .
Wat op hetzelfde neerkomt .
Behalve dat de Japanners
voor ge sterft
u weken kunnen folteren
- folteringen
die alle verbeelding tarten .
Sommige gevangenen probeerden
zelfmoord te plegen ,
door hun adem in te houden ,
nutteloos ,
ze verloren het bewustzijn
maar het lichaam kommandeert
en herneemt het ademen .
Geweer op hem richten :
knie kapot of arm .
Geweer behouden :
knie kapot .
Verschrikkelijk .
Ik ben eraan .
En alle mensen hier .
Ik laat het geweer vallen .
<< Ik begrijp dat ge me woudt inhalen
en neerschieten
vóór ik de Japanners kon bereiken ,
ze zijn vlakbij trouwens .
Ik begrijp dat maar al te goed ,
want ze gaan er allemaal aan
uw protégés ,
uw sukkelaars ,
allemaal gezocht door de Kempeitai ,
ik vertel de ingang
en alle vallen van het dorp ,
van ' Ontembaar ' hah !
alles wat ze nog niet weten
en krijg m'n beloning ,
een positie die mij toekomt :
hoofd van een departement
aan de universiteit van Sjanghaï ,
een villa met 2 verdiepingen
en 2 garages ,
immense tuin ,
5 bedienden ,
kantoor met 2 sekretaressen ,
konferenties . . .
in London ,
Parijs ,
New York. . .>>
Z'n ogen stralen ,
hij geraakt in een extase ,
maar het geweer is nog op m'n knie gericht .
<< Dat is wel ietwat anders hé ,
dan gij ouw ouw
bekrompen , vies stijfkopke
. . . met uw " grootse " idealen altijd ,
pathetische vrijheidsideeën
die mensen in hun ongeluk storten . . .
míjn management
van het biologiedepartement
zal mensen over heel de wereld
tot nut komen . >>
Hoe ontsnap ik ?
<< Nee , ge ontsnapt niet ,
. . . ziet ge ,
ik ken u door en door ,
en gij weet niks van mij ,
ik heb u
van 't begin tot 't einde
in de luren gelegd . . .
en ik moet u niet onbeschadigd
aan de Kempeitai uitleveren .
Ge gaat alles aan hen vertellen ,
smeken het hen te vertellen ,
alle schuilplaatsen , alle vluchtwegen ,. .
het 1ste breken van de dam :
eerst gaat ge degenen verraden
waaraan ge een hekel hebt ,
dan iedereen ,
tenslotte uw kleinzoon ,
en die gekastreerd , doodgefolterd
voor uw ogen . >>
De haat verwringt z'n gezicht ,
maar het geweer beweegt geen cm ,
dan de uitbarsting :
<< Waarom ,
waarom houdt ge vol ?! >>
<< Voor iets dat gij niet hebt ,
zelfs geen benul van hebt :
eer . >>
<< Hah ,
zoals de SSers van die Duitser :
' Mijn eer heet trouw ' >>
<< Nee.
Nee ,
niet lijk die sluipmoordenaars .
Moest die Duitser ooit winnen ,
die SSers worden onze gevaarlijkste vijanden .
Nee ,
niet lijk hen ,
het omgekeerde :
' Mijn trouw heet eer ' >>
<< De Kempeitai
zijn sterker
en vóór zij zich met u gaan bemoeien ,
ga ík me met u bemoeien .
Rechtmatige wraak .
We gaan u laten bloeden .
Kom ,
kleed u maar uit . >>
Wat . . .
wat betekent dit ?
Hij heft z'n geweer op .
<< Nu doen ,
of ik begin te schieten .
Nú . >>
Ik knoop m'n vest los ,
uit ,
m'n onderhemd ,
uit .
Hij zegt niets .
Ik knoop m'n broek los ,
als ik maar m'n laarzen mag aanhouden ,
nee ,
het is hopeloos .
Wat is hij van plan ?
<< Ook uw onderbroek . >>
Dat doe ik .
<< OK , nu op uw buik gaan liggen .
Benen gespreid .
. . . Sneller ,
niet mopperen ,
gehoorzamen .
Goed zo ,
zo ligt ge exact zoals ik het wil ,
hier ,
de ongenaakbare ,
de hooghartige ,
ik ben benieuwd
wanneer ge gaat beginnen brullen
en smeken ,
ik ga met m'n mes
al uw openingen openwrikken .
Kont , mond , neus , ogen .
Langzaam .
Grondig .
Enjoy . >>
Ik hef m'n hoofd op .
Hij staat pal boven mij ,
wankelt ,
een pijlpunt steekt
door z'n rechterborst ,
hij draait zich om ,
m'n kleinzoon en Huang .
M'n kleinzoon met geweer ,
waarom niet gebruikt ?
Huang legt een nieuwe pijl op haar boog ,
maar te laat ,
de gekwetste Fang
heft z'n geweer
hij is sneller dan Huang ,
<< Laat jullie geweer en boog vallen >>
kan hij verrassend krachtig uitbrengen .
Ze aarzelen ,
laat hen nu niet naar mij kijken
'k heb de tanto
uit m'n laars gehaald ,
uit schede ,
richt u op
pijn !
daar d'oude pijn in m'n linkerschouder weer
maar
luk er in
het lange vlijmscherpe mes
in z'n kruis te steken ,
hij gilt ,
nu met 2 handen dóórsteken ,
toch gaat hij
spastisch
trekker overhalen ,
beresterk die verrader ,
een pijlpunt nu door z'n linkerborst ,
door z'n hart ,
neer
. . .
geveld door Chinese pijlen
en
een Japanse dolk
. . .
Ze buigen zich over mij ,
ik zit onder Fang's bloed ,
m'n kleinzoon legt z'n vest over mij ,
ik . . .trillend , beschaamd ,
maar
ik luk er in
de tanto
terug in de schede ,
in de laars ,
onderbroek aan .
<< Waar de Japanners ? >>
<< Vlakbij ,
daarom schoot ik niet . >>
Broek aan , vest .
Ja , in de verte ,
omzichtig naderen ze het dorp .
Ons nog niet gezien . . .
<< Verontschuldig ons grootvader ,
dat we uw order genegeerd hebben.>>
<< Ik ben nog nooit zo blij geweest
dat het gebeurd is ,
ik ben nog nooit zo blij geweest
jullie te zien . >>
<< Ja , >>
begint Huang ,
met iets . . . in haar ogen . . .
<< Ik had iets vroeger kunnen schieten ,
maar ik heb gewacht
tot u helemaal uitgekleed waart . >>
<< Oh grootvader ,
dat is niet waar ! >>
Wel wel wel ,
er zit véél in die mij zachtjes
bij de neus nemende jongedame .
Ik dacht dat alléén mannen
in de moeilijkste omstandigheden
humor konden opbrengen .
Er zijn nog steeds meisjes die ondanks
de kampanjes van de Kwo Min Tang
verminkte voeten hebben ,
en dan hebben we déze jongedame .
En ik lach ,
grootvaderlijk
- wat kan een 75 jarige anders doen ?! -
en zij lachen terug ,
prilste jeugd .
Ik wil dat Huang naar Tsjang kijkt ,
maar ze bekommert zich reeds om hem .
<< Een wonder ,
hij leeft nog ,
. . z'n rechterkaak weggeschoten ,
kaaksbeen , tanden . . . >>
1 afgrijselijke wonde
maar hij leeft nog
hij komt tot bewustzijn ,
schokt ,
kreet , krijst ,
gorgelt bloed ,
ze legt haar hand op z'n schouder ,
hij komt tot rust ,
<< Dat hij op z'n buik lag
heeft vermoedelijk vermeden
dat hij in z'n bloed is gestikt >>
De ogen staan nog helder ,
scherp zelfs ,
hij is ongelooflijk sterk .
Kan hij overleven ?
Of moet ik hem . . .
moet ik hem nu ,
ah mensen ,
een genadeschot . . .
met het pistool met de geluidsdemper
een genadeschot . .
Na het neerschieten van die soldaten ,
het executeren van een oorlogsmisdadiger ,
getuige zijn bij een seppuku ,
het afmaken van de slang
die ik aan m'n borst koesterde ,
de aartsverrader . . .
nu
het doden
van onze beste , trouwste soldaat .
Hoe verminkt ook ,
is er een kans op overleven ?
Ja .
<< We laten niemand achter . >>
Ze knikken beiden ,
ze lijken opgelucht .
<< Onze dokter in Weerstand , >>
zegt Huang ferm ,
<< hij heeft veel ervaring
met zwaar verminkten ,
nog uit de tijd van de Grote Oorlog ,
in Frankrijk ,
de verschrikking van de loopgraven ,
. . . het bloeden is gestopt ,
. . . als z'n hart het volhoudt ,
ja , het is mogelijk ,
onze dokter kan wonderen doen . >>
<< We hebben verschrikkelijk weinig tijd ,
maar eerst die verrader
zo goed mogelijk verbergen .
En fouilleren .
Ik dacht . .
pistool te hebben gezien ,
mét geluidsdemper . >>
Huang trekt de pijlen uit het lijk ,
m'n kleinzoon verwijdert de mantel .
<< Grootvader kijk ,
onder z'n kapotte mantel :
een verrekijker , Bowiemes ,
een kleine shop ,
en ja , een pistool met geluidsdemper . >>
<< Het is een Walther P38 ,
nog maar pas in gebruik ,
Duits ,
ja ,
hij was voor een alliantie met Duitsland .
Mantel en geweer nemen we mee ,
pistool voor Huang ,
mes voor u ,
we schoppen hem onder ,
fouilleer hem eerst . . . >>
Een kostelijke portefeuille
en zeer duur uurwerk .
Hij verstond de kunst
iedereen te laten geloven
dat hij wel dure spullen bezat
maar in feite
om materiële zaken niets gaf ,
hij daar boven stond .
Hah !
<< Voor de oorlogskas . >>
Een notaboek .
Hoho ! Een notaboek !
<< Moet ik hem fouilleren ,
doortastend ,
ik bedoel dóór tasten . >>
Ze bedoelt z'n aars ,
sommige agenten
verstoppen daar voorwerpen .
Voor ik iets kan zeggen
zit ze al met haar vingers
in z'n aars
en jawel ,
haalt er een smalle ,
metalen wijsvingerlange kapsule uit .
Dat ,
het notaboek en de portefeuille :
voor later .
Verpleegsters .
Onmisbaar .
De mantel is vanboven stuk gereten
door Tsjang's kogel ,
maar ook vanonder
een groot stuk afgescheurd . . .
Vreemd .
De verrader volledig bedekt met zand ,
paar stenen erop .
Met beetje geluk
hier tussen het struikgewas
vinden de Japanners hem niet .
Huang en m'n kleinzoon
ondersteunen aan weerskanten Tsjang ,
ik ben er niet sterk genoeg meer voor ,
híj
ongelooflijk sterk
helpt met z'n benen ,
reedlijk snel strompelen we
door het struikgewas
de zacht glooiende helling op ,
nog geen Japanners ,
nog achter ons ,
ja ,
bijna aan verstopte toegang in palissade ,
bijna ,
Chiang en 2 soldaten zijn er nog ,
helpen ons binnen ,
sluippoortje toe .
De anders rustige Chiang , nu gejaagd :
<< Er is iets heel ergs gebeurd . >>
WORDT VERVOLGD
Pag 251
'